Wyrok NSA z dnia 25 listopada 2008 r., sygn. II OSK 978/08

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Roman Hauser (spr.) Sędziowie sędzia NSA Krystyna Borkowska sędzia NSA Małgorzata Stahl Protokolant Marcin Rączka po rozpoznaniu w dniu 25 listopada 2008 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej H. S.-O. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 marca 2008 r. sygn. akt IV SA/Wa 59/08 w sprawie ze skargi H. S.-O. na uchwałę Rady Miejskiej w B. z dnia [...] stycznia 2006 r. nr [...] w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta B. oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 11 marca 2008 r. (IV SA/Wa 59/08) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie stwierdził nieważność uchwały Rady Miejskiej w B. z dnia [...] stycznia 2006 r. ([...]) w części dotyczącej działki nr [...], położonej w B., stanowiącej własność H. S.-O. (skarżąca), natomiast w pozostałej części skargę oddalił.

W uzasadnieniu WSA stwierdził, że Skarżąca zaskarżyła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie uchwałę Rady Miejskiej w B. z dnia [...] stycznia 2006 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta B..

W uzasadnieniu skargi skarżąca podniosła, że jest właścicielką nieruchomości nr [...], która znalazła się pomiędzy liniami rozgraniczającymi drogi KDg a nieprzekraczalną linią zabudowy. Podkreśliła, że budowa nowej drogi wojewódzkiej, zgodnie z projektem zawartym w planie, uniemożliwi korzystanie z nieruchomości w dotychczasowy sposób, jak również spadek jej wartości, co narusza jej uprawnienia jako właścicielki nieruchomości, wynikające z art. 6 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.). Skarżąca zarzuciła zaskarżonej uchwale również niezgodność z art. 9 ust. 4 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Niejasne było również dla skarżącej, dlaczego Rada Miejska w B. z własnej inicjatywy uchwaliła plan w części ustalającej przebieg drogi wojewódzkiej, która jest inwestycją ponadlokalną. Skarżąca podkreśliła, że zgodnie z art. 44 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym ustalenia planu zagospodarowania przestrzennego województwa wprowadza się do planu miejscowego po uprzednim uzgodnieniu terminu realizacji inwestycji celu publicznego o znaczeniu ponadlokalnym i warunków wprowadzenia ich do planu miejscowego, natomiast w tej sprawie porozumienie pomiędzy Gminą B. a Zarządem Województwa Mazowieckiego nastąpić miało po uchwaleniu planu. Skarżąca zarzuciła również naruszenie art. art. 14 ust. 1, art. 15 ust. 2 pkt 10, art. 16 ust. 1, art. 17 oraz art. 20 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.