Wyrok NSA z dnia 2 kwietnia 2008 r., sygn. I OSK 592/07

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Janina Antosiewicz Sędzia NSA Małgorzata Pocztarek (spr.) Sędzia NSA Tomasz Zbrojewski Protokolant Aleksandra Żurawicka po rozpoznaniu w dniu 2 kwietnia 2008 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 13 grudnia 2006 r. sygn. akt IV SA/Gl 136/06 w sprawie ze skargi H. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie dodatku mieszkaniowego oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wyrokiem z dnia 13 grudnia 2006 r. sygn. akt IV SA/Gl 136/06, po rozpoznaniu skargi H. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] nr [...], w przedmiocie dodatku mieszkaniowego uchylił zaskarżoną decyzję oraz decyzję Prezydenta Miasta K. z dnia [...] nr [...].

Z uzasadnienia zaskarżonego wyroku wynika, że decyzją z dnia [...] nr [...], Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. po rozpatrzeniu odwołania H. K. od decyzji Prezydenta Miasta K. z dnia [...] nr [...], o odmowie przyznania dodatku mieszkaniowego - utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję.

W uzasadnieniu decyzji Kolegium wskazało, że zgodnie z art. 2 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych (Dz. U. Nr 71, poz. 734, ze zm.) dodatek mieszkaniowy przysługuje jedynie osobom mieszkającym w lokalach mieszkalnych, do których mają tytuł prawny lub nieposiadającym takiego tytułu, ale oczekującym na przysługujący im lokal zamienny albo socjalny. Kolegium podniosło, że lokalem mieszkalnym w myśl art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. Nr 71, poz. 773, ze zm., zwanej dalej ustawą o ochronie praw lokatorów) jest lokal służący do zaspokajania potrzeb mieszkaniowych, a nie jest nim pomieszczenie przeznaczone do krótkotrwałego pobytu osób takie jak pomieszczenia znajdujące się w budynkach internatów, bursach, pensjonatach, hotelach lub innych budynkach służących do celów turystycznych lub wypoczynkowych. Z akt sprawy wynika, że strona posiada miejsce hotelowe w K., przy ul. [...] nr [...]. Zdaniem organu pomieszczenie zajmowane przez H. K. nie jest zatem lokalem mieszkalnym w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy o ochronie praw lokatorów, znajduje się bowiem w budynku o charakterze hotelowym i przeznaczone jest jedynie do krótkotrwałego pobytu osób.