Wyrok NSA z dnia 21 lutego 2008 r., sygn. I GSK 497/07

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Joanna Kabat - Rembelska Sędziowie NSA Andrzej Kuba Krystyna Anna Stec (spr.) Protokolant Katarzyna Warchoł po rozpoznaniu w dniu 21 lutego 2008 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej B.-M. S. Spółki z o.o. w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 11 grudnia 2006 r. sygn. akt V SA/Wa 1532/06 w sprawie ze skargi B.-M. S. Spółki z o.o. w W. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w W. z dnia [...] lipca 2006 r. nr [...] w przedmiocie uznania zgłoszenia celnego za nieprawidłowe 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w W.; 2. zasądza od Dyrektora Izby Celnej w W. na rzecz B.-M. S. Spółki z o.o. w W. kwotę 370 (trzysta siedemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym skargą kasacyjną wyrokiem Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. oddalił skargę B. M. S. Spółki z o.o. w W. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w W. z dnia [...] lipca 2006 r., utrzymującą w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Celnego I w W. z dnia [...] stycznia 2005 r., o uznaniu za nieprawidłowe w zakresie klasyfikacji taryfowej zgłoszenia celnego dokonanego przez B. M. S. Spółkę z o.o. według dokumentu SAD z dnia [...] lutego 2002 r., nr [...]. Spółka dla importowanego towaru - worków stomijnych wskazała kod PCN 3005 10 00 0, natomiast organ celny I instancji zaklasyfikował sprowadzony przez skarżącą towar jako worki stomijne jednoczęściowe do kodu PCN 3923 29 90 0, i worki stomijne systemu dwuczęściowego do kodu PCN 3923 21 00 0, jednocześnie stosując dla tych towarów zerową stawkę celną.

Sąd I instancji oddalając skargę B. M. S. Spółki z o.o. wskazał na wstępie na charakter i zastosowanie sprzętu stomijnego, którego celem jest zbliżone do normalnego funkcjonowanie ludzkiego układu pokarmowego oraz układu moczowego, w przypadku operacyjnego usunięcia z organizmu człowieka końcowego fragmentu układu pokarmowego. Sprzęt ten, mimo, iż zapobiega powrotowi masy kałowej do jelita grubego, a także powrotowi moczu do nerek i pozwala na gromadzenie wydalin płynnych i stałych, to nie może być uznany za protezy usuniętych narządów. Odmiennie do większości protez, które zastępują usunięte narządy lub części ciała, sprzęt stomijny jest stosowany na zewnątrz organizmu, a nie w miejscu usuniętych narządów wewnętrznych, co uniemożliwia jego klasyfikację do poz. 9021 Taryfy celnej. Sąd zaznaczył, iż warunkiem uznania towaru za protezę, stosownie do Wyjaśnień do poz. 9021 Taryfy celnej, jest całkowite lub częściowe zastępowanie przez ten towar określonych części ciała, przy czym towar ten musi przypominać zastąpiony organ wyglądem zewnętrznym. Sąd wskazał, że organ celny II instancji wyraźnie rozgraniczył grupę tzw. "innych protez" oraz grupę "pozostałych urządzeń zakładanych, noszonych lub wszczepianych, mających na celu skorygowanie wady lub kalectwa". Organ odwoławczy trafnie, zdaniem Sądu, przyjął, iż tzw. "inne protezy" stanowią wyłącznie protezy konkretnych części ciała/organów (artykuły zastępujące te części), natomiast do grupy "pozostałych urządzeń zakładanych, noszonych lub wszczepianych, korygujących wadę lub kalectwo", należą dodatkowe aparaty, które nie zastępują żadnych części ciała, a jedynie wspomagają pracę uszkodzonych lub upośledzonych organów (aparaty słuchowe, rozruszniki serca, aparaty elektroniczne dla niewidomych, aparaty podtrzymujące funkcje chemiczne określonego organu). Sąd wskazał, że z materiału dowodowego wynika, iż worki nie należą do grupy "innych protez". Potwierdzają to zarówno informacje zawarte w poradnikach dla pacjentów ze stomią, jak i załączone do skargi fragmenty publikacji, z których wynika, że worki stomijne są stosowane po zabiegach operacyjnych jako zbiorniki służące do zbierania i usuwania produktów przemiany materii. Sąd podkreślił, że worki stomijne nie przypominają ani kształtem, ani wyglądem usuniętych operacyjnie organów, nie stanowią uzupełnienia ubytków wyżej wymienionych, ani nie przejmują ich roli. Za bezzasadną Sąd uznał również koncepcję uznania worków stomijnych za urządzenia "noszone, mające na celu skorygowanie kalectwa", bowiem towary te nie mają na celu korygowania kalectwa, a jedynie łagodzenie skutków zabiegu operacyjnego, polegające na zapewnieniu choremu poczucia komfortu i bezpieczeństwa. Mając powyższe na uwadze Sąd I instancji uznał za nieprawidłową klasyfikację sprowadzonych towarów do poz. 9021.