Wyrok NSA z dnia 25 listopada 2008 r., sygn. II GSK 512/08

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Cezary Pryca Sędzia NSA Jerzy Sulimierski (spr.) Sędzia NSA Maria Myślińska Protokolant Piotr Mikucki po rozpoznaniu w dniu 25 listopada 2008 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej J. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 18 grudnia 2007 r. sygn. akt V SA/Wa 2087/07 w sprawie ze skargi J. B. na decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] maja 2007 r. nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. wyrokiem z dnia 18 grudnia 2007 r., sygn. akt V SA/Wa 2087/07 oddalił skargę J. B. na decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] maja 2007 r., nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne oraz Fundusz Pracy.

Sąd orzekał w oparciu o następujący stan faktyczny:

J. B. wnioskiem z dnia [...] grudnia 2006 r. zwróciła się do ZUS Oddział w S. o umorzenie jej zadłużenia z tytułu składek związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą za okres od 1999 r. do 31 października 2006 r. W uzupełnieniu wniosku podała, że jej wniosek spowodowany jest nierentownością prowadzonego sklepu wynikającą z bliskości supermarketów, co powoduje, że zmuszona jest zakończyć działalność z dniem 31 stycznia 2007 r.

Decyzją z dnia [...] lutego 2007 r., nr [...] ZUS odmówił umorzenia należności na ubezpieczenie społeczne, ubezpieczenie zdrowotne i Fundusz Pracy poczynając od określonych miesięcy 1999 r. do października 2006 r. w kwotach szczegółowo określonych w decyzji. Organ ustalił, że wnioskodawczyni prowadząc działalność gospodarczą od 5 listopada 1996 r., w okresie od września 1999 r. do października 2006 r. dopuściła do powstania zaległości w składkach na łączną kwotę 45.912, 17 zł. Od marca 2003 r. prowadzone jest nieskutecznie wobec niej postępowanie egzekucyjne. ZUS uznał, że w przypadku wnioskodawczyni nie zachodzi całkowita nieściągalność należności co skutkuje brakiem podstaw do rozważania wniosku w oparciu o to kryterium. Ponadto sytuacja życiowa i materialna wnioskodawczyni nie powoduje by można było uznać, że za umorzeniem składek przemawia jej ważny interes.