Wyrok NSA z dnia 10 padziernika 2008 r., sygn. I GSK 1089/07

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Krystyna Anna Stec Sędziowie Janusz Zajda NSA Marzenna Zielińska (spr.) Protokolant Jarosław Poturnicki po rozpoznaniu w dniu 10 października 2008 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej S. A. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 26 kwietnia 2007 r. sygn. akt III SA/Łd 373/06 w sprawie ze skargi S. A. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Ł. z dnia [...] maja 2006 r. nr [...] w przedmiocie określenia kwoty długu celnego 1. oddala skargą kasacyjną, 2. zasądza od S. A. na rzecz Dyrektora Izby Celnej w Ł. kwotę 1.800 (tysiąc osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Ł. wyrokiem z 26 kwietnia 2007 r. sygn. akt III SA/Łd 373/06 oddalił skargę S.A. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Ł. z [...] maja 2006 r. nr [...] w przedmiocie określenia kwoty długu celnego.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia podał, że S.A., prowadzący Przedsiębiorstwo Wielobranżowe "A.", [...] marca 2003 r. na podstawie dokumentu SAD nr [...] zgłosił do procedury dopuszczenia do obrotu na polskim obszarze celnym towar sprowadzony z Turcji. Do zgłoszenia celnego dołączył m.in. deklarację wartości celnej, fakturę zakupu i świadectwo przewozowe EUR. 1; kwotę długu celnego, z uwagi na preferencyjne pochodzenie towarów, określono z zastosowaniem obniżonej stawki celnej 0%.

Pismem z [...] lipca 2005 r. Administracja Celna Turcji poinformowała, że świadectwo przewozowe załączone do zgłoszenia celnego jest nieautentyczne, a objęte nim towary nie kwalifikują się jako towary traktowane na zasadach preferencyjnych.

W związku z powyższym pismem Naczelnik Urzędu Celnego I w Ł. decyzją z [...] stycznia 2006 r. uznał zgłoszenie celne za nieprawidłowe w części dotyczącej stawek celnych oraz określenia należnej kwoty wynikającej z długu celnego i orzekł w tym zakresie.

Decyzją z [...] maja 2006 r. Dyrektor Izby Celnej w Ł. utrzymał decyzję organu I instancji w mocy. Stwierdził, że czynności kontrolne dokonywane przez organ celny na podstawie art. 83 ustawy z 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (t.j. Dz.U. z 2001 r. Nr 75, poz. 802 ze zm.) nie są postępowaniem administracyjnym w rozumieniu Ordynacji podatkowej, gdyż procedura weryfikacji dowodu pochodzenia przeprowadzana jest na zasadzie współpracy organów celnych państw - stron Umowy o wolnym handlu zawartej między Rzeczpospolitą Polską i Republiką Turecką (Dz.U. z 2000 r. Nr 57, poz. 680), szczególnie jej Protokołu Nr 3 dotyczącego definicji pojęcia "produkty pochodzące" i metod współpracy administracyjnej. Władze celne kraju eksportera udzieliły zgodnie z art. 32 pkt 5 Protokołu Nr 3 jednoznacznej odpowiedzi, że przedmiotowe świadectwo EUR. 1 nie zostało wystawione przez tureckie władze celne i nie może być zaakceptowane jako prawomocny dowód pochodzenia, a objęte nim towary nie kwalifikują się jako towary traktowane na zasadach preferencyjnych.