Wyrok NSA z dnia 13 lutego 2008 r., sygn. I FSK 265/07

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Artur Mudrecki, Sędzia NSA Maria Dożynkiewicz, Sędzia del. WSA Jerzy Płusa (sprawozdawca), Protokolant Iwona Wtulich, po rozpoznaniu w dniu 13 lutego 2008 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej K.A. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 9 listopada 2006 r. sygn. akt I SA/Po 470/06 w sprawie ze skargi K.A. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w P. z dnia 21 marca 2006 r. nr [...] w przedmiocie przeniesienia odpowiedzialności za zaległości w podatku od towarów i usług za miesiące od października do grudnia 2000 r. 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od K.A. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w P. kwotę 1.800 zł /słownie: jeden tysiąc osiemset złotych/ tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 9 listopada 2006 r., sygn. akt I SA/Po 470/06 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oddalił skargę K. A. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w P. z dnia 21 marca 2006 r. w przedmiocie przeniesienia odpowiedzialności za zaległości w podatku od towarów i usług za miesiące od października do grudnia 2000 r.

Przedstawiając stan sprawy Sąd pierwszej instancji podał, iż decyzją z dnia 2 listopada 2005 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego P. orzekł o odpowiedzialności zarządu Spółki z o.o. A. w osobie K. A., za zaległości w podatku od towarów i usług za październik, listopad oraz grudzień 2000 r. W uzasadnieniu tej decyzji organ podatkowy wyjaśnił, iż decyzją z dnia 31 października 2002 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w P. określił spółce zobowiązanie w podatku od towarów i usług za październik, listopad i grudzień 2000 r. oraz ustalił dodatkowe zobowiązanie podatkowe za ww. miesiące. Po rozpatrzeniu odwołania spółki z dnia 15 listopada 2002 r. Dyrektor Izby Skarbowej w P. utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji.

Naczelnik Urzędu Skarbowego wskazał także, iż w wyniku postępowania w sprawie orzeczenia o odpowiedzialności członka zarządu spółki ustalono, iż powyższe zobowiązania spółki nie zostały przez nią uregulowane i w związku z tym w myśl art. 51 § 1 Ordynacji podatkowej, stały się zaległością podatkową podlegającą wpłacie z należnymi odsetkami. Ze względu na fakt, że egzekucja z ruchomości, wierzytelności i kont bankowych spółki okazała się bezskuteczna, postanowieniami z dnia 18 czerwca 2005 r. postępowanie egzekucyjne zostało umorzone.