Wyrok NSA z dnia 7 lutego 2008 r., sygn. II FSK 1213/07

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Zbigniew Kmieciak, Sędzia NSA Andrzej Grzelak (sprawozdawca), Sędzia NSA Bogdan Lubiński, Protokolant Anna Dziewiż, po rozpoznaniu w dniu 7 lutego 2008 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Z. K. S. M. S.A. w C. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 6 marca 2007 r. sygn. akt I SA/Wr 1744/06 w sprawie ze skargi Z. K. S. M. S.A. w C. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w J. G. z dnia 7 września 2006 r. nr [...] w przedmiocie wysokości zobowiązania w podatku od nieruchomości za 2004 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Z. K. S. M. S.A. w C. na rzecz Samorządowego Kolegium Odwoławczego w J. G. kwotę 2700,00 (słownie: dwa tysiące siedemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem oddalono skargę z tym uzasadnieniem, że decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w J. w przedmiocie wysokości zobowiązania w podatku od nieruchomości za 2004 r. w kwocie 1.401.368,10 zł odpowiada prawu.

Relacjonując przebieg postępowania podatkowego wskazano, że Z. K. S. M. S.A. w C. ( zw. dalej: Spółką) w deklaracji na podatek od nieruchomości za 2004 r, po uwzględnieniu korekt, nieprawidłowo wyliczyły wysokość zobowiązania, zaniżając je o 178.236,84 zł. Spółka w 2004 r. była użytkownikiem wieczystym gruntów o łącznej powierzchni 431.8043 ha gruntów, na części których spółka prowadziła działalność gospodarczą polegającą na wydobyciu kruszywa naturalnego. Do opodatkowania podatkiem rolnym spółka zadeklarowała 171,620 ha, natomiast podatkiem od nieruchomości powierzchnię 259,50 ha, z czego 161,7039 ha stanowiły grunty pod jeziorami, zajęte na zbiorniki retencyjne lub elektrownie wodne.

Organy podatkowe zarzuciły, że zestawienie danych z ewidencji gruntów z treścią złożonych przez Spółkę deklaracji na podatek rolny i od nieruchomości ujawniło, że wykazała ona do opodatkowania powierzchnię o 0,6843 ha mniejszą niż ta, która wynikała z ewidencji. Organy przy ustalaniu podstawy opodatkowania w podatku od nieruchomości wzięły pod uwagę także pominiętą przez Spółkę powierzchnię. Stwierdzono, że Spółka błędnie zakwalifikowała niektóre grunty w szczególności grunty o powierzchni 161,7039 ha ujawnione w deklaracji w rubryce - grunty pod jeziorami, zajęte na zbiorniki retencyjne lub elektrownie wodne. W ocenie organu Spółka nie była uprawniona do wykazywania tych gruntów jako grunty zajęte na zbiornik wodny w budowie. Przedstawiając swoje stanowisko w tej kwestii organ odniósł się do samej powierzchni pierwotnie zadeklarowanej przez podatnika jako grunty pod jeziorami, zajęte na zbiorniki retencyjne lub elektrownie wodne (80,8753 ha) wskazując, że skoro rozstrzygnięcie zawarte w decyzji Starosty z dnia 9 października 2002 r. o zakończeniu rekultywacji znalazło odzwierciedlenie w ewidencji gruntów i budynków dopiero ze skutkiem na dzień 1 stycznia 2005 r, to za miarodajną do opodatkowania w 2004 r. należało uznać powierzchnię 77,1502 ha wynikającą z ewidencji. Opierając się na uzasadnieniu decyzji rekultywacyjnej organ przyjął, że przedmiotowe grunty stanowią część lustra wody przyszłego zbiornika retencyjnego, a zakończone prace rekultywacyjne są etapem tej budowy, co prowadziło do wniosku, że na gruntach tych nie może być prowadzona także inna działalność gospodarcza ze względów technicznych i uzasadniało to zakwalifikowanie tych gruntów do kategorii "gruntów pozostałych". Pozostałą powierzchnię z 161,7039 ha gruntów zadeklarowanych przez podatnika jako grunty pod jeziorami, zajęte na zbiorniki retencyjne lub elektrownie wodne, organ zakwalifikował jako grunty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Powyższej kwalifikacji organ dokonał m. in. w oparciu o pismo Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej we W. Inspektoratu w Z. W ocenie organu brak było dowodów na okoliczność, że budowa zbiornika została zakończona w 2004 r.