Wyrok NSA z dnia 8 kwietnia 2008 r., sygn. I FSK 542/07

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Janusz Zubrzycki, Sędzia del. WSA Tomasz Kolanowski, Sędzia NSA Sylwester Marciniak (sprawozdawca), Protokolant Iwona Wtulich, po rozpoznaniu w dniu 8 kwietnia 2008 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 10 stycznia 2007 r. sygn. akt III SA/Gl 593/06 w sprawie ze skargi E.R. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 29 listopada 2005 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Gliwicach, 2. zasądza od E.R. na rzecz Dyrektora izby Skarbowej w K. kwotę 220 zł (słownie: dwieście dwadzieścia złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego

Uzasadnienie

1. Zaskarżonym wyrokiem z dnia 10 stycznia 2007 r., sygn. akt III SA/Gl 593/06, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach, po rozpoznaniu skargi E. R. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 29 listopada 2005 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług, uchylił zaskarżone postanowienie oraz zasądził na rzecz skarżącej zwrot kosztów postępowania sądowego.

2. W uzasadnieniu zaskarżonego wyroku Sąd I instancji ustalił, iż swym postanowieniem organ odmówił stronie przywrócenia terminu do złożenia odwołania od decyzji Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z 11 grudnia 2003 r. określającej podatniczce zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług, w podstawie prawnej rozstrzygnięcia powołując art. 162 i art. 163 § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (T.j. Dz. U. Nr 8 z 2005 r., poz. 60). Wskazano, że pismem z 4 lutego 2004 r. strona skarżąca wniosła o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania od decyzji Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z 11 grudnia 2003 r., podnosząc, iż o decyzji dowiedziała się dopiero w dniu 3 lutego 2004 r. tj. w dniu wezwania jej do Urzędu Kontroli Skarbowej, gdyż wcześniej nie otrzymała żadnego awizo, natomiast samą decyzję otrzymała w dniu 4 lutego 2004 r. Skarżąca poinformowała, że nie posiada skrzynki pocztowej, a pracuje zawodowo w godzinach od siódmej do piętnastej oraz dłużej. W ramach przeprowadzonego postępowania wyjaśniającego organ odwoławczy stwierdził, iż decyzja z 11 grudnia 2003 r. została przesłana wnioskodawczyni na jej adres. Z uwagi na niemożność doręczenia przedmiotowej przesyłki pod wskazanym adresem w dniach 23 i 31 grudnia 2003 r. doręczyciel złożył przesyłkę w Urzędzie Pocztowym, a zawiadomienie o tym fakcie umieścił na drzwiach mieszkania skarżącej. Mimo dwukrotnego awizowania przesyłka nie została odebrana, wobec czego zwrócono ją nadawcy. W tej sytuacji organ I instancji uznał, że doręczenie nastąpiło 6 stycznia 2004 r., a termin do wniesienia odwołania upłynął w dniu 20 stycznia 2004 r. Organ odwoławczy postanowieniem z 30 kwietnia 2004 r. nie uwzględnił wniosku skarżącej, wskazując, że wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania wnioskodawczyni nie dopełniła czynności przewidzianej w art. 162 § 2 Ordynacji podatkowej, jak również nie uprawdopodobniła braku swojej winy w uchybieniu terminu do wniesienia odwołania, albowiem doręczenie zastępcze dokonane w dniu 6 stycznia 2004 r. organ odwoławczy uznał za prawidłowe i prawnie skuteczne.