Wyrok NSA z dnia 18 marca 2008 r., sygn. II FSK 1869/07

Zasadę czynnego udziału strony w postępowaniu podatkowym realizuje wiele szczegółowych przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa. Aby skutecznie sformułować zarzut jej naruszenia należy wskazać nie tylko na ten przepis ale także na konkretny element stanu faktycznego oraz odpowiadającą mu hipotezę normy procesowej, której nie podporządkował się organ podatkowy prowadzący postępowanie. Brak ich łącznego wskazania uniemożliwia kontrolę zgodności z prawem zaskarżonej decyzji przez sąd pierwszej instancji, a w konsekwencji, zgodnie z treścią art. 183 § 1 u.p.p.s.a, kontrolę kasacyjną zaskarżonego orzeczenia

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Zbigniew Kmieciak, Sędzia NSA: Bogusław Dauter, Sędzia NSA: Antoni Hanusz (spr.), Protokolant Katarzyna Pawłowska, Po rozpoznaniu w dniu 18 marca 2008 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej T. S.A. w P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 11 lipca 2007 r. sygn. akt I SA/Po 152/07 w sprawie ze skargi T. S.A. w P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w P. z dnia 23 listopada 2006 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2000 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od T. S.A. w P. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w P. kwotę 2.700 (dwa tysiące siedemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

II FSK 1869/07

Uzasadnienie

1. Zaskarżonym wyrokiem z dnia 11 lipca 2007 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w sprawie o sygnaturze akt I SA/Po 152/07, oddalił skargę spółki akcyjnej "T" na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w P. z dnia 23 listopada 2006 roku w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2000 rok. Zaskarżonym do sądu administracyjnego rozstrzygnięciem uchylono decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z dnia 24 sierpnia 2006 roku oraz określono wysokość zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych za 2000 rok. Organ podatkowy stwierdził, że wydatki poniesione przez skarżącą spółkę w 2000 roku w kwocie 121.630,00 złotych na rzecz spółki z ograniczoną odpowiedzialnością "C" za usługi w zakresie inwentaryzacji punktów logicznych i elektrycznych nie mogły zostać zaliczone do kosztów podatkowych skarżącej, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 roku Nr 54, poz. 654 ze zm.). Organy ustaliły, że skarżąca spółka zawarła w dniu 8 maja 2000 roku z Powszechną Kasą Oszczędności - Bankiem Państwowym umowę ramową określającą ogólne warunki zakupu elementów i urządzeń sieci komputerowych oraz ich instalację i konfigurację. Wykonana instalacja za każdym razem potwierdzona miała być protokołem odbioru zawierającym co najmniej opis elementu sieci i urządzeń. Na podstawie wyżej wymienionej umowy ramowej zawierano umowy wykonawcze. Ponadto skarżąca spółka zleciła spółce "C." jako swojemu podwykonawcy wykonanie usług polegających na inwentaryzacji gniazd logicznych i elektrycznych w placówkach banku PKO BP S.A. Na powyższe prace inwentaryzacyjne skarżąca spółka, jako zleceniodawca zawarła w dniu 19 lipca 2000 roku umowę zlecenia zgodnie z którą, spółka "C." zobowiązała się do przeprowadzenia inwentaryzacji instalacji logicznej i elektrycznej w obiektach wskazanych przez spółkę "T.". Organy podatkowe ustaliły, że każdorazowo po zakończeniu prac polegających na instalacji gniazd logicznych i elektrycznych przez podwykonawców sporządzany był protokół zdawczo-odbiorczy. Podpisanie tego protokołu było jednoznaczne z potwierdzeniem wykonania zleconych robót. Spółka "T" podpisując te protokoły nie wnosiła żadnych zastrzeżeń. Jednakże protokoły sporządzane przez spółkę "C" nie zawierały daty i nie można było ocenić kiedy wykonano usługi. Organy stanęły na stanowisku, że inwentaryzacja została zlecona już po podpisaniu protokołów przez podwykonawców oraz PKO BP S.A. Ustalono bowiem, że inwentaryzację przeprowadzono w momencie odbioru prac to jest przy przekazaniu pełnej dokumentacji powykonawczej i przy podpisywaniu protokołów zdawczo-odbiorczych. W ustaleniach stanu faktycznego organy podatkowe wykorzystały zeznania świadków oraz materiały zgromadzone przez Prokuraturę Apelacyjną, stosownie do art. 181 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.).