Wyrok NSA z dnia 21 lutego 2008 r., sygn. II FSK 1/07

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Grzegorz Krzymień (sprawozdawca), Sędzia NSA Włodzimierz Kubiak, Sędzia NSA Jerzy Rypina, Protokolant Janusz Bielski, po rozpoznaniu w dniu 21 lutego 2008 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M. W., R. Z. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 15 lutego 2006 r. sygn. akt I SA/Łd 935/05 w sprawie ze skargi M. W., R. Z. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia 27 czerwca 2005 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności odwołania 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od M. W. i R. Z. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 15 lutego 2006 r., sygn. akt I SA/Łd 935/05, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę M. W. i R. Z. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia 27 czerwca 2005 r. w przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności odwołania Skarżących od decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego w Ł. z dnia 6 maja 2004 r. wydanej dla R. M. F. P. Sp. z o.o. z siedzibą w S. G. określającej zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób prawnych za 1999 r. Jak wskazano w uzasadnieniu orzeczenia, wyrokiem z dnia 25 lutego 2005 r., sygn. akt I SA/Łd 829/04, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi uchylił poprzednie postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej wydane w tym przedmiocie z uwagi na nieprecyzyjne oznaczenie adresata rozstrzygnięcia oraz naruszenie art. 217 § 1 pkt 4 i § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja Podatkowa (Dz. U. Nr 137 poz. 926 ze zm.), dalej w skrócie "o.p.", poprzez lakoniczne uzasadnienie nie zawierające podstawy prawnej i nie wyjaśniające przesłanek podjętego rozstrzygnięcia. Organ zobowiązano do właściwego wyjaśnienia, kto był osobą wnoszącą odwołanie i do wydania rozstrzygnięcia na podstawie tych ustaleń. Po ponownym rozpatrzeniu sprawy Dyrektor Izby Skarbowej w Ł. stwierdził, że odwołanie zostało wniesione przez M. W. oraz R. Z. - udziałowców spółki będącej podatnikiem oraz byłych członków jej zarządu, a więc nie przez stronę postępowania w rozumieniu art. 133 § 1 o.p. Organ zauważył, że Skarżący mogliby stać się stronami postępowania jedynie na skutek wydania decyzji o ich odpowiedzialności za zobowiązania podatkowe spółki jako byłych członków zarządu. W uzasadnieniu postanowienia wyjaśniono, iż interes prawny, od którego uzależniony jest status strony, istnieje jedynie wtedy, gdy możliwe jest ustalenie przepisu prawa powszechnie obowiązującego, na podstawie którego można żądać skutecznie czynności organu administracji z zamiarem zaspokojenia jakiejś potrzeby albo żądać zaniechania lub ograniczenia czynności organu sprzecznych z potrzebami jakiejś osoby. Od interesu prawnego należy odróżnić interes faktyczny, kiedy to dany podmiot jest wprawdzie bezpośrednio zainteresowany rozstrzygnięciem sprawy administracyjnej, nie ma jednak przepisu prawa, z którego wynikałyby dla tegoż podmiotu uprawnienia bądź obowiązek. W ocenie organu II instancji wnoszący odwołanie legitymują się jedynie interesem faktycznym w sprawie zobowiązania podatkowego Spółki.