Wyrok NSA z dnia 14 marca 2007 r., sygn. I OSK 1027/06

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jolanta Rajewska Sędziowie NSA Jerzy Stankowski (spr.) Leszek Włoskiewicz Protokolant Edyta Pawlak po rozpoznaniu w dniu 14 marca 2007r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 25 kwietnia 2006 r. sygn. akt II SA/Ol 167/06 w sprawie ze skargi J. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Olsztynie do ponownego rozpoznania.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 25 kwietnia 2006 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie uchylił decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] nr [...] utrzymującą w mocy decyzję Kierownika Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w [...] z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania J. W. zasiłku celowego na żywność oraz dojazd do [...].

Odmawiając przyznania skarżącemu zasiłku celowego Kierownik Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w [...] wskazał, iż wnioskodawca od dnia [...] był zarejestrowany jako osoba bezrobotna bez prawa do zasiłku. Nie posiadał żadnych dochodów, jak również osób na swoim utrzymaniu. Zamieszkiwał z matką, lecz prowadził oddzielne gospodarstwo domowe. O świadczenia z pomocy społecznej występował od lipca 2001 r. Organ ustalił, iż skarżący jest właścicielem działki o powierzchni 0,16 ha, położonej w Lemanach, zabudowanej budynkiem mieszkalnym, samochodu Żuk rocznik 1964 oraz sprężarki nurkowej. W ocenie Kierownika Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w [...] istniała dysproporcja między udokumentowanym przez wnioskodawcę brakiem dochodu, a jego faktyczną sytuacją majątkową, co przejawiało się w szczególności posiadaniem od 1981 r. nieruchomości gruntowej, zabudowanej od ponad 15 lat domem mieszkalnym. Organ podał, że skarżący zataił te okoliczności. Mimo, że był obejmowany pomocą od roku 2001, dopiero w oświadczeniu z dnia 12 sierpnia 2004 r. podał informacje o istotnych składnikach swojego majątku. We wcześniejszym oświadczeniu z dnia 23 czerwca 2003 r. nie wykazał żadnych nieruchomości będących w jego posiadaniu. Ponadto organ wskazał, że J. W. ponosił samodzielne koszty zużycia energii związane z utrzymaniem budynku. Zamieszkując z matką posiadał jednocześnie majątek w postaci działki i domu mieszkalnego. Zdaniem organu miał możliwość zmiany swojej sytuacji przy wykorzystaniu własnych zasobów w celu finansowego usamodzielnienia się, a dotychczas możliwości tych nie wykorzystał, systematycznie pobierając środki z pomocy społecznej. Ponadto skarżącemu przedłożono ofertę pracy, a także wielokrotnie przyznawano świadczenia na dojazdy do pracodawców do [...], a mimo to nie podjął żadnego zatrudnienia. Okoliczności te w ocenie organu świadczyły o braku współpracy w rozwiązywaniu trudnej sytuacji życiowej. W świetle stwierdzonych dysproporcji pomiędzy udokumentowaną wysokością dochodu a sytuacją majątkową skarżącego dawało to podstawę do odmowy przyznania wnioskowanego świadczenia w oparciu o art. 12 ustawy o pomocy społecznej. Organ I instancji wyjaśnił także, iż obowiązkiem organu pomocy jest uwzględnianie nie tylko potrzeb wnioskodawcy, ale także uwzględnianie ilości osób występujących o pomoc, ich sytuację materialną oraz własne możliwości finansowe. Ponieważ organ dysponuje ograniczonymi środkami finansowymi w pierwszej kolejności kieruje je do rodzin wielodzietnych, z małymi dziećmi i osób całkowicie niezdolnych do pracy. Podając konkretne dane liczbowe (15.000 zł miesięcznie) dotyczące środków finansowych pozostających w dyspozycji organu oraz ilość osób ubiegających się o pomoc (350 osób) stwierdzono, że nie ma możliwości udzielenia pomocy wszystkim osobom ubiegającym się o wsparcie.