Wyrok NSA z dnia 10 stycznia 2007 r., sygn. I OSK 976/06

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Zbigniew Rausz (spr.) Sędziowie NSA Mirosława Włodarczak-Siuda Leszek Włoskiewicz Protokolant Michał Zawadzki po rozpoznaniu w dniu 10 stycznia 2007 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M. A., R. A., B. A., M. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 23 marca 2006 r. sygn. akt II SA/Po 553/05 w sprawie ze skargi M. A., R. A., B. A., M. B. na decyzję Wojewody Wielkopolskiego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy zmiany decyzji w sprawie odszkodowania z tytułu wywłaszczonej nieruchomości oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 23 marca 2006 r. (II SA/Po 553/05) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oddalił skargę M. A., R. A., B. A. oraz M. B. na decyzję Wojewody Wielkopolskiego z dnia [...], Nr [...] w przedmiocie odmowy zmiany decyzji w sprawie odszkodowania z tytułu wywłaszczenia nieruchomości.

Jak wskazał Sąd w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, decyzją z dnia [...], nr [...], na podstawie art. 155 k.p.a., Starosta [...] odmówił M., R., B. i M. A. zmiany decyzji ostatecznej z dnia 14 lutego 2000 r., nr [...], w przedmiocie odszkodowania za składniki budowlane, które znajdowały się na nieruchomości oznaczonej działką nr 16/1, położonej na terenie gminy [...] w obrębie ewidencyjnym [...], wywłaszczonej w 1985 r. na rzecz Skarbu Państwa z przeznaczeniem na cele publiczne, pod budowę odkrywki węgla brunatnego "[...]".

Organ, rozpatrując ponownie sprawę po uchyleniu wcześniejszych decyzji przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu (wyrokiem z dnia 29 września 2004 r., sygn. akt II SA/Po 1543/02) i stosując się do wskazań zawartych w wyroku przytoczył ponownie okoliczności sprawy, wskazując, że strony złożyły w postępowaniu kolejne wnioski (z dnia 4 listopada 2004 r. i 10 stycznia 2005 r.), w których zażądały m.in. zmiany wszystkich wykonanych wcześniej operatów szacunkowych i uwzględnienia przy określaniu ostatecznej wysokości odszkodowania dodatku za grunt zmeliorowany, za położenie gruntu przy drodze utwardzonej oraz za dobrą klasę gruntu, która została, zdaniem stron, zaniżona. Ustosunkowując się do całości sprawy Starosta zauważył, że postępowanie prowadzone w trybie art. 155 k.p.a. może dotyczyć wyłącznie materii rozstrzygniętej decyzją, której zmiany się żąda, a nie nowych wniosków. Przedmiotem tego postępowania nie jest ponowne merytoryczne rozpoznanie sprawy, lecz przeprowadzenie weryfikacji wydanej już decyzji ostatecznej z jednego tylko punktu widzenia, a mianowicie czy za jej zmianą przemawia interes społeczny lub słuszny interes strony. Zdaniem organu z wniosków stron złożonych w postępowaniu wynika, że dążą one do zakwestionowania decyzji ostatecznej jako błędnej i nieprawidłowej, zarzucając m.in. niefachowe sporządzenie operatu szacunkowego. Tego rodzaju zarzuty mogły zostać złożone w odwołaniu, czego jednak strony w wyznaczonym terminie nie uczyniły. Zdaniem Starosty, materiał dowodowy zgromadzony w sprawie wskazuje, że w ustalonym stanie faktycznym i prawnym nie zachodzą przesłanki określone w art. 155 k.p.a., które przemawiałyby za zmianą decyzji ostatecznej.