Wyrok NSA z dnia 28 marca 2007 r., sygn. II OSK 479/06

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Włodzimierz Ryms Sędzia NSA Jacek Chlebny /spr./ Sędzia NSA Jacek Hyla Protokolant Agnieszka Majewska po rozpoznaniu w dniu 28 marca 2007 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Prezesa Urzędu do Spraw Repatriacji i Cudzoziemców od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 stycznia 2006 r. sygn. akt IV SA/Wa 505/05 w sprawie ze skargi Y. M. na decyzję Prezesa Urzędu do Spraw Repatriacji i Cudzoziemców z dnia [...] lutego 2005 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia posiadania obywatelstwa polskiego oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 9 stycznia 2006 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił decyzję Prezesa Urzędu do Spraw Repatriacji i Cudzoziemców z dnia [...] lutego 2005 r. i utrzymaną nią w mocy decyzję Wojewody Mazowieckiego z dnia [...] stycznia 2005 r., na mocy których odmówiono Y. M. poświadczenia posiadania obywatelstwa polskiego.

W uzasadnieniu Sąd wskazał, że Y. M. urodził się 23 września 1947r. w Ł. jako J. S. M., obywatel polski. W dniu 24 czerwca 1968 r. skarżący wystąpił z podaniem do Rady Państwa o zezwolenie na zmianę obywatelstwa polskiego na izraelskie w związku z wyjazdem na pobyt stały do Izraela. W dniu 8 sierpnia 1968 r. skarżącemu wydano dokument podróży, uprawniający do opuszczenia Polski. Po przyjeździe do Izraela, w dniu 29 sierpnia 1968 r. skarżący nabył obywatelstwo izraelskie. Zdaniem organów administracji w takim przypadku zastosowanie miała ustawa z dnia 15 lutego 1962 r. o obywatelstwie polskim (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 28, poz. 353 ze zm.), która w art. 16 ust. 1 stanowiła, że o zezwoleniu na zmianę obywatelstwa polskiego orzeka Rada Państwa oraz uchwała Rady Państwa z dnia 23 stycznia 1958 r. w sprawie zezwolenia na zmianę obywatelstwa polskiego osobom wyjeżdżającym na stały pobyt do państwa Izrael, a wobec tego skarżący utracił obywatelstwo polskie na podstawie art. 13 ust. 1 powołanej ustawy.