Wyrok NSA z dnia 15 marca 2007 r., sygn. I OSK 920/06

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Maria Wiśniewska Sędziowie Zbigniew Rausz (spr.) NSA Marek Stojanowski Protokolant Barbara Dąbrowska po rozpoznaniu w dniu 15 marca 2007r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej A. C. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 23 września 2004r. sygn. akt II SA/Kr 759/04 w sprawie ze skargi A. C. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zasiłku okresowego oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, wyrokiem z dnia 23 IX 2004 r. sygn. akt WSA/Kr 759/04, oddalił skargę A. C. na decyzję Samorządowego Kolegium odwoławczego w [...] z dnia [...] nr [...], w przedmiocie zasiłku okresowego.

W uzasadnieniu wyroku Sad podniósł, że dyrektor Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w [...] decyzją z dnia [...] Nr [...], udzielił A. C. pomocy społecznej w postaci zasiłku okresowego w kwocie 60 zł przez okres dwóch miesięcy, z przeznaczeniem na zakup żywności. Organ wskazał, że zgromadzona w sprawie dokumentacja potwierdziła zasadność wniosku o przyznanie pomocy w formie zasiłku okresowego w rozumieniu art. 31 ustawy o pomocy społecznej.

A. C. odwołał się od powyższej decyzji. Domagał się w nim uchylenia decyzji organu I instancji oraz przyznania zasiłku okresowego w wysokości 300 zł przez okres 6 miesięcy. Zarówno bowiem kwota przyznanego mu zasiłku, jak i okres, na jaki został przyznany, są nieadekwatne do trudnej sytuacji skarżącego.

Po rozpoznaniu odwołania Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...], decyzją z dnia [...] utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję. Z akt sprawy wynika, że łączny dochód rodziny skarżącego wynosi 801.02 zł, a kryterium dochodowe tej rodziny wyliczone zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej - 862 zł. Dlatego też organ uznał, że zachodzą przesłanki do przyznania zasiłku okresowego w wysokości 60 zł. Działając w granicach przyznanego mu ustawą uznania, organ I instancji przyznał pomoc w wysokości odpowiadającej górnej granicy określonej przez ustawę oraz na okres określony w zaskarżonej decyzji, gdyż tak ocenił swoje możliwości.