Wyrok NSA z dnia 31 stycznia 2007 r., sygn. II OSK 1417/05

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Włodzimierz Ryms Sędziowie Jacek Chlebny /spr./ Stanisław Nowakowski Protokolant Marcin Sikorski po rozpoznaniu w dniu 31 stycznia 2007 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Prezesa Urzędu do Spraw Repatriacji i Cudzoziemców od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 lipca 2005 r., sygn. akt IV SA/Wa 522/05 w sprawie ze skargi A. B. na decyzję Prezesa Urzędu do Spraw Repatriacji i Cudzoziemców z dnia [...] października 2004 r., nr [...] w przedmiocie stwierdzenia posiadania obywatelstwa polskiego 1. oddala skargę kasacyjną 2. zasądza od Prezesa Urzędu do Spraw Repatriacji i Cudzoziemców na rzecz A. B. kwotę 120 (sto dwadzieścia ) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 12 lipca 2005 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił decyzję Prezesa Urzędu do Spraw Repatriacji i Cudzoziemców z dnia [...] października 2004 r. oraz poprzedzającą ją decyzję Wojewody Zachodniopomorskiego z dnia [...] listopada 2003 r., na mocy których organy odmówiły stwierdzenia posiadania obywatelstwa polskiego przez A. B

W uzasadnieniu Sąd podniósł, iż skarżąca - urodzona 3 stycznia 1947 r. jako obywatelska polska - w dniu 18 sierpnia 1969 r. złożyła wniosek o wydanie zezwolenia na wyjazd na pobyt stały do Izraela oraz wystąpiła z podaniem do Rady Państwa o zezwolenie na zmianę obywatelstwa polskiego na izraelskie. W dniu 11 października 1969 r. skarżąca wyjechała do Izraela, gdzie nabyła obywatelstwo izraelskie. Zdaniem organów administracji, w takiej sytuacji zastosowanie miała ustawa z dnia 15 lutego 1962 r. o obywatelstwie polskim (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 28, poz. 353 ze zm.), która w art. 16 ust. 1 stanowiła, że o zezwoleniu na zmianę obywatelstwa polskiego orzeka Rada Państwa, a także uchwała Rady Państwa nr 5/58 z dnia 23 stycznia 1958 r. w sprawie zezwolenia na zmianę obywatelstwa polskiego osobom wyjeżdżającym na stały pobyt do państwa Izrael. Wobec powyższego należało uznać, że skarżąca utraciła obywatelstwo polskie.