Wyrok NSA z dnia 26 września 2007 r., sygn. I OSK 1362/06

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jan Paweł Tarno (spr.) Sędziowie NSA Małgorzata Pocztarek Witold Falczyński Protokolant Aleksandra Żurawicka po rozpoznaniu w dniu 26 września 2007 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Głównego Inspektora Transportu Drogowego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 23 maja 2006 r. sygn. akt VI SA/Wa 580/06 w sprawie ze skargi W. M. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia .[...]. nr [...]. w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za naruszenie przepisów o czasie pracy w transporcie drogowym 1) uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie, 2) odstępuje od zasądzenia na rzecz Głównego Inspektora Transportu Drogowego kosztów postępowania kasacyjnego w całości.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 23 maja 2006 r. VI SA/Wa 580/06 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z [...]. nr [...] oraz poprzedzającą ją decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego z [...]. w części dotyczącej nałożenia kary pieniężnej w kwocie 1250 zł za skrócenie tygodniowego czasu odpoczynku przy wykonywaniu transportu drogowego. W uzasadnieniu tego orzeczenia stwierdzono, że skarżący W. M. zarzucał organowi popełnienie błędu przy liczeniu dziennych okresów jazdy, stojąc na stanowisku, że w chwili kontroli był to szósty dzienny okres jazdy, a nie siódmy jak uważał organ i kierowca miał prawo odroczyć tygodniowy okres wypoczynku. Zgodnie z dyspozycją art. 6 ust. l pkt 3 rozporządzenia Rady (EWG) nr 3820/85 tygodniowy okres odpoczynku można odłożyć do końca szóstego dnia, jeżeli całkowity czas prowadzenia pojazdu przez tych sześć dni nie przekracza wartości maksymalnej opowiadającej sześciu dziennym okresom prowadzenia pojazdu i na ten przepis powołuje się skarżący. Skoro istota problemu sprowadza się do wyliczenia ilości dziennych okresów jazdy, od których zależy nałożenie lub nie kary pieniężnej, to na organie spoczywał ustawowy obowiązek przedstawienia w uzasadnieniu decyzji w sposób precyzyjny, klarowny i zrozumiały okoliczności świadczących o rym, że faktycznie w dacie kontroli kierowca rozpoczął siódmy dzienny okres jazdy. Przedstawiona na stronie 3 uzasadnienia metoda liczenia dziennych okresów jazdy niczego nie wyjaśnia i jest dotknięta błędem logicznym. I tak na przykład według organu jeden z dziennych okresów jazdy rozpoczął się 5 stycznia o godz.19.10 a zakończył się 6 stycznia 2005 roku o godz. 21.30. Następny okres jazdy rozpoczął się 6 stycznia już o godz. 10.15 i trwał do 7 stycznia.2005 roku do godz.22.30, a okres jazdy, który rozpoczął się 7 stycznia o godz. 8.15 zakończył się 8 stycznia 2005 roku o godz. 19.55. W sytuacji gdy skarga sprowadza się do zarzutu, że organ w sposób wadliwy obliczył ilość dziennych okresów prowadzenia pojazdu, co w konsekwencji skutkowało nałożeniem kary pieniężnej, to brak w uzasadnieniu decyzji precyzyjnego wskazania dziennych okresów prowadzenia pojazdów łącznie z okresami dziennego wypoczynku stanowi naruszenie dyspozycji art. 7, 77 § 1 oraz 107 § 3 k.p.a. mające istotny wpływ na wynik sprawy.