Wyrok NSA z dnia 28 marca 2007 r., sygn. II OSK 515/06

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Włodzimierz Ryms Sędzia NSA Jacek Chlebny Sędzia NSA Jacek Hyla /spr./ Protokolant Agnieszka Majewska po rozpoznaniu w dniu 28 marca 2007 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Prezesa Urzędu do Spraw Repatriacji i Cudzoziemców od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 stycznia 2006 r. sygn. akt IV SA/Wa 1557/05 w sprawie ze skargi R. H. na decyzję Prezesa Urzędu do Spraw Repatriacji i Cudzoziemców z dnia [...] czerwca 2005 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wydania poświadczenia posiadania obywatelstwa polskiego 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od Prezesa Urzędu do Spraw Repatriacji i Cudzoziemców na rzecz R. H. kwotę 120 (słownie: sto dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego

Uzasadnienie

II OSK 515/06

UZASADNIENIE

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 20 stycznia 2006r. uchylił decyzję Prezesa Urzędu do Spraw Repatriacji i Cudzoziemców z dnia [...] czerwca 2005 r. nr [...] oraz poprzedzającą ją decyzję Wojewody Małopolskiego z dnia [...] maja 2005r. nr [...].

W uzasadnieniu wyroku Sąd przytoczył następujące okoliczności faktyczne i prawne sprawy. Wojewoda Małopolski działając jako organ I instancji . Prezes Urzędu do Spraw Repatriacji i Cudzoziemców utrzymał w mocy decyzję Wojewody Małopolskiego o odmowie wydania poświadczenia obywatelstwa polskiego i stwierdził utratę obywatelstwa polskiego przez R. H. W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji Prezes Urzędu do Spraw Repatriacji i Cudzoziemców wskazał między innymi, że art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1962 r. o obywatelstwie polskim, obowiązujący w dacie wyjazdu zainteresowanej na pobyt stały do Izraela stanowił, że obywatel polski tracił obywatelstwo, jeżeli spełnione zostały jednocześnie dwa warunki, którymi były uzyskanie zezwolenia władzy polskiej na zmianę obywatelstwa polskiego oraz nabycie obywatelstwa obcego. W stosunku do osób, które deklarowały chęć wyjazdu do Izraela na pobyt stały obowiązywał akt szczególny, wydany na podstawie art. 13 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1951 r. o obywatelstwie polskim (Dz.U. Nr 4, poz. 25), to jest uchwała Rady Państwa Nr 5/58 z dnia 23 stycznia 1958 r. w sprawie zezwolenia na zmianę obywatelstwa polskiego osobom wyjeżdżającym na stały pobyt do państwa Izrael, która dawała generalne zezwolenie na zmianę obywatelstwa polskiego na izraelskie osobom które opuściły bądź opuszczą obszar Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, udając się na stały pobyt do państwa Izrael i złożyły lub złożą prośbę o zezwolenie na zmianę obywatelstwa polskiego. W dniu 29 listopada 1968 r. R. H., jako osoba deklarująca zamiar wyjazdu na stały pobyt do Izraela, wystąpiła z podaniem do Rady Państwa o zezwolenie na zmianę obywatelstwa polskiego i uzyskała takie zezwolenie, gdyż opuściła obszar Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, w wyniku czego nabyła obywatelstwo izraelskie, co nastąpiło dnia 19 stycznia 1969 r.