Wyrok NSA z dnia 19 kwietnia 2007 r., sygn. II OSK 575/06

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Włodzimierz Ryms Sędziowie Jacek Chlebny ( spr.) Stanisław Nowakowski Protokolant Monika Czyżewska po rozpoznaniu w dniu 19 kwietnia 2007 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej N. P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 2 lutego 2006 r. sygn. akt V SA/Wa 2674/05 w sprawie ze skargi N. P. na decyzję Prezesa Urzędu do Spraw Repatriacji i Cudzoziemców z dnia [...] września 2005 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wydania zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 2 lutego 2006 r. (sygn. akt V SA/Wa 2674/05) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę N. P. na decyzję Prezesa Urzędu do Spraw Repatriacji i Cudzoziemców z dnia [...] września 2005 r., którą utrzymano w mocy decyzję Wojewody [...] z dnia [...] czerwca 2005 r. o odmowie udzielenia skarżącej zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony.

Sąd I instancji podzielił stanowisko organów administracji orzekających w sprawie, iż skarżąca nie spełnia przesłanki udzielenia cudzoziemcowi zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony, określonej w art. 53 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 53 ust. 2 ustawy z 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach (Dz. U. Nr 128, póz. 1175 ze zm.) - w brzmieniu obowiązującym w dacie wydania zaskarżonej decyzji, a ponadto nie wykonała ona obowiązku opuszczenia terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, wynikającego z art. 61 ust. 4 tej ustawy, co - zgodnie z art. 57 ust. 1 pkt 10 ustawy - było również powodem odmowy udzielenia jej takiego zezwolenia.

Odnosząc się do pierwszej z tych kwestii Sąd I instancji wskazał, iż zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony udziela się cudzoziemcowi wykonującemu pracę w utworzonej przez siebie spółce wtedy, gdy wykaże, że jej działalność jest korzystna dla gospodarki narodowej, a w szczególności przyczynia się do wzrostu inwestycji, transferu technologii, wprowadzania korzystnych innowacji lub tworzenia nowych miejsc pracy (art. 53 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 53 ust. 2 ustawy). Zdaniem Sądu, działalności gospodarczej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością "T", w której skarżąca pełni funkcję prezesa zarządu, nie można uznać za działalność korzystną dla polskiej gospodarki narodowej w rozumieniu powołanych przepisów ustawy. Sąd wskazał, iż przedmiotem działalności tej spółki jest handel detaliczny upominkami i artykułami dekoracyjnymi, czyli działalność nieinwestycyjna, niezwiązana z transferem technologii czy też wprowadzaniem korzystnych innowacji. Spółka ta nie przyczynia się również w sposób istotny do tworzenia nowych miejsc pracy, gdyż zatrudnionych jest w niej od 2 do 3 osób, w niepełnym wymiarze czasu pracy, otrzymujących wynagrodzenie w wysokości ok. 212 zł brutto. Od momentu powstania spółki pracowało w niej ponad 10 osób, zatrudnionych w większości na okres nie dłuższy niż pół roku, zazwyczaj na miesiąc lub dwa. W ocenie Sądu I instancji, także uzyskiwane przez spółkę "T" wyniki finansowe nie przemawiają za uznaniem jej za pewne i stabilne miejsce pracy, przynoszące korzyści dla gospodarki narodowej. Działalność gospodarcza prowadzona przez ten podmiot od momentu jego istnienia nie przynosiła bowiem dochodów. W związku z tym od prowadzonej działalności gospodarczej skarżąca nie odprowadzała podatku dochodowego, a do listopada 2004 r. rozliczała tylko poniesione straty. Dopiero w grudniu 2004 r. spółka odnotowała pierwszy zysk przekraczający kwotę 3000 zł. Zdaniem Sądu I instancji, trudno jednak tylko na podstawie tego miesiąca przyjąć, iż w następnych latach firma "T " będzie zyskowna tak dla swoich właścicieli, jak i dla państwa ich goszczącego (chociażby poprzez odprowadzane podatki).