Wyrok NSA z dnia 25 września 2007 r., sygn. I FSK 1245/06

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Juliusz Antosik, Sędzia NSA Marek Kołaczek, Sędzia NSA Danuta Małysz (sprawozdawca), Protokolant Iwona Wtulich, po rozpoznaniu w dniu 25 września 2007 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej A. Spółki z o.o. w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 23 lutego 2006 r. sygn. akt I SA/Sz 402/05 w sprawie ze skargi A. Spółki z o.o. w K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Szczecinie z dnia [...] kwietnia 2005 r. nr [...] w przedmiocie odmowy zmiany decyzji odraczającej termin płatności zaległości podatkowej z tytułu podatku od towarów i usług za wrzesień, październik, listopad, grudzień 2001 r. 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od A. Spółki z o.o. w K. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w Szczecinie kwotę 180 zł /słownie: sto osiemdziesiąt złotych/ tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Uzasadnienie.

Wyrokiem z dnia 23 lutego 2006 roku, sygn. akt I SA/Sz 402/05, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie oddalił, na podstawie art.151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. Nr 153, poz.1270 ze zm./, skargę Spółki A (sp. z o.o. w K.) na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Szczecinie z dnia [...] kwietnia 2005 roku, Nr [...], odmawiającą zamiany decyzji ostatecznej w przedmiocie odroczenia terminu płatności zaległości podatkowych.

W uzasadnieniu wyroku sąd I instancji podał, iż Spółka A. wystąpiła do organu podatkowego z wnioskiem o przesunięcie terminu zapłaty zobowiązań podatkowych wynikających z decyzji z dnia [...] lipca 2004 roku - z dnia [...] grudnia 2004 roku do dnia [...] czerwca 2005 roku. Organ I instancji odmówił jednak zmiany decyzji argumentując, że Spółka nie przedstawiła dowodu na powoływaną przez nią okoliczność, iż śledztwo w sprawie [sygnatura] zostało przedłużone, a ponadto sugerowane przez stronę wysokie prawdopodobieństwo wygrania procesu odszkodowawczego, co pozwoliłoby - zgodnie z jej przekonaniem - uiścić zaległości podatkowe, nie może być uznane za przesłankę udzielenia kolejnej ulgi w postaci odroczenia terminu zapłaty zaległości. Organ zwrócił też uwagę, że zaległości, których zapłaty dotyczy wniosek, odnoszą się do okresów, kiedy Spółka sprzedawała usługi bez wykorzystywania środka transportu, którego została pozbawiona przez Prokuraturę Okręgową w Poznaniu, a nadto ze złożonego przez stronę zeznania o wysokości osiągniętego dochodu za okres 1.01. - 31.12.2001 roku wynika, iż w okresie tym osiągnęła ona przychody w kwocie zł.318733,58, natomiast w okresie, w którym dysponowała przedmiotowym samochodem /tj. do 7 maja 2001 roku/ - zł.49605,79. Oceniając przedstawione okoliczności w świetle art.253a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa /Dz.U. Nr 8 z 2005r., poz.60 ze zm./ organ stwierdził, że nie zachodzą podstawy do zmiany decyzji z dnia [...] lipca 2004 roku.