Wyrok NSA z dnia 18 września 2007 r., sygn. I FSK 869/07

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Edmund Łój Sędziowie Sędzia NSA Maria Dożynkiewicz (spr.) Sędzia NSA Janusz Zubrzycki Protokolant Karolina Szulc po rozpoznaniu w dniu 18 września 2007 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Syndyka Masy Upadłości Spółki A. (sp. z o.o. w W.) od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 marca 2007 r., sygn. akt III SA/Wa 4123/06 w sprawie ze skargi Syndyka Masy Upadlości Spółki A. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia [...] października 2006 r., nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania odwoławczego w sprawie zabezpieczenia zobowiązań podatkowych w podatku od towarów i usług 1.oddala skargę kasacyjną, 2.zasądza od Syndyka Masy Upadłości Spółki A. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie 180 zł. (sto osiemdziesiąt złotych) tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z 21 marca 2007 r., sygn. akt III SA/Wa 4123/06 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę Syndyka Masy Upadłości Spółki A. w upadłości na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z [...] października 2006 r. nr [...] w przedmiocie zabezpieczenia zobowiązań podatkowych w podatku od towarów i usług.

W uzasadnieniu Sąd ten wskazał, że na wniosek Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w W. decyzją z [...] maja 2003 r. dokonał zabezpieczenia na majątku spółki na poczet wykonania zobowiązań podatkowych z tytułu podatku od towarów i usług za okres od stycznia 2002 r. do marca 2003 r. w przybliżonej kwocie 597.170,16 zł. W odwołaniu od tej decyzji spółka zarzuciła, że zaskarżona decyzja została wydana z naruszeniem art. 33 § 1 i 2, art. 181 i art. 194 § 1 i 2 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.).

Izba Skarbowa w Warszawie utrzymała w mocy decyzję organu pierwszej instancji.

W skardze na tę decyzję spółka zarzuciła naruszenie art. 233 § 1 pkt 1 i 2, art. 33 § 2, art. 181, art. 194 oraz art. 210 § 4 Ordynacji podatkowej. Zdaniem spółki nie została ona wydana na podstawie dowodów. Spółka podniosła, iż uiszczała wszelkie wymagalne zobowiązania podatkowe w należytej wysokości i w terminach ich płatności oraz że nie wyzbyła się własnego mienia, z wyjątkiem nabywania i zbywania towarów handlowych stanowiących przedmiot działalności gospodarczej. Dlatego nie istniały podstawy prawne i faktyczne do wydania decyzji o zabezpieczeniu na jej majątku poprzez zajęcie rachunku bankowego i samochodu ciężarowego.