Wyrok NSA z dnia 8 marca 2007 r., sygn. II FSK 374/06

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Stanisław Bogucki (sprawozdawca), Sędzia NSA Krystyna Nowak, Sędzia NSA Maria Dożynkiewicz, Protokolant Justyna Bluszko - Biernacka, po rozpoznaniu w dniu 8 marca 2007 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Stanisława P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 25 października 2005 r. sygn. akt I SA/Wr 216/04 w sprawie ze skargi Stanisława P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 23 grudnia 2003 r. (...) w przedmiocie ustalenia zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych za 1999 r. z tytułu dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodu 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Stanisława P. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w W. kwotę 5.400 (pięć tysięcy czterysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z 25 października 2005 r. o I SA/Wr 216/04 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu oddalił skargę Stanisława P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z 23 grudnia 2003 r. (...), utrzymującą w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w W. z dnia 30 czerwca 2003 r. (...), ustalającą zryczałtowany podatek dochodowy od osób fizycznych za 1999 r. w wysokości 271.677 zł z tytułu dochodów nie znajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów.

2. Uzasadniając wyrok wskazano, że w wyniku przeprowadzonej kontroli skarbowej ustalono, iż poniesione w 1999 r. przez małżonków Elżbietę i Stanisława P. wydatki w łącznej kwocie 1.201.394 zł, przewyższają wartość mienia w wysokości zgromadzonego w tym roku oraz w latach poprzednich o kwotę 724.472,11 zł, z czego na skarżącego przypada kwota 362.236 zł. Nie dano wiary twierdzeniom skarżącego odnośnie zgromadzonych oszczędności w latach ubiegłych, a także źródeł ich pochodzenia. Ustalenie podatku zostało poprzedzone analizą z jednej strony ponoszonych przez małżonków wydatków, z drugiej strony źródeł ich finansowania. Poniesione przez małżonków do roku 1999 wydatki również przewyższały wartość zgromadzonego mienia w tym roku i latach poprzednich. Jako źródło finansowania skarżący wskazał oszczędności, które pochodziły z pracy najemnej, działalności gospodarczej, hodowli trzody chlewnej, pracy świadczonej w ramach usług remontowych i budowlanych dla rolników, gospodarstwa rolnego, handlu alkoholem, czereśniami, walutą wymienialną, samochodami, częściami zamiennymi do maszyn rolniczych i samochodów oraz napraw pojazdów mechanicznych. Małżonkowie nie dysponowali żadnymi dowodami, oprócz dowodu ze świadków, które potwierdzałyby fakt wykonywania w latach 1970-1990 nieformalnych zajęć zarobkowych na dużą skalę i osiągania z tego tytułu wysokich zysków lokowanych, w walucie wymienialnej, przechowywanej w domu do drugiej połowy lat dziewięćdziesiątych. Odnosząc się do poszczególnych źródeł finansowania wydatków, organ podatkowy stwierdził, że wyliczona kwota oszczędności powinna w pierwszej kolejności pokryć nadwyżkę wydatków nad przychodami za 1991 r. oraz z przełomu lat 1995 i 1996.