Wyrok NSA z dnia 12 października 2007 r., sygn. I FSK 1398/06

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Adam Bącal Sędziowie sędzia NSA Krzysztof Stanik sędzia del. WSA Grażyna Nasierowska (spr.) Protokolant Dariusz Rosiak po rozpoznaniu w dniu 12 października 2007 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej G. W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 1 czerwca 2006 r. sygn. akt I SA/Po 2117/03 w sprawie ze skargi G. W. na decyzję Izby Skarbowej w P. z dnia 17 lipca 2003 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2002 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od G. W. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w P. kwotę 1800 zł (jeden tysiąc osiemset) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Zaskarżonym wyrokiem z 1 czerwca 2006 r., sygn. akt I SA/Po 2117/03, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oddalił skargę G.W. na decyzję Izby Skarbowej w P. z 17 lipca 2003 r. wydaną w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2002 r.

2. Z ustalonego w sprawie stanu faktycznego wynika, iż po przeprowadzonej kontroli w celu ustalenia stosowanej przez Skarżącą marży w działalności gospodarczej, organ podatkowy stwierdził, że Skarżąca w okresie od stycznia do sierpnia 2002 r. zaniżyła wartość deklarowanej sprzedaży. Z zapisów podatkowej księgi przychodów i rozchodów w powyższym okresie wynikało, że stosowała ona marżę w wysokości 39,53 %, natomiast przeprowadzony 2 sierpnia 2002 r. remanent kontrolny napojów i dań serowych, remanent materiałów i wyrobów gotowych na dzień 31 sierpnia 2002 r. i obliczenia na podstawie kopii paragonów fiskalnych i ceny zakupu danych produktów dowiodły, że Skarżąca stosowała marżę na znacznie wyższym poziomie, dla soków i napojów 193,56 %, dla piwa i drinków 165,72 % i dla dań gastronomicznych 176,99 % oraz, że obrót wynikający z ewidencji sprzedaży VAT został zaniżony. W związku z powyższym, Naczelnik Urzędu Skarbowego w N. określił Skarżącej wysokość zobowiązania w podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące od stycznia do sierpnia 2002 r. Z uzasadnienia decyzji wynika, że zebrany w sprawie materiał dowodowy dał podstawę do stwierdzenia, że prowadzona przez podatniczkę ewidencja sprzedaży jest nierzetelna i na podstawie art. 193 §4 Ordynacji podatkowej nie może stanowić dowodu w prowadzonym postępowaniu. Dokonując oszacowania podstawy opodatkowania odmiennie od deklarowanych wielkości sprzedaży i podatku należnego organ zastosował tzw. metodę kosztową określoną w art. 23 § 3 pkt 5 Ordynacji podatkowej.