Wyrok NSA z dnia 10 lipca 2007 r., sygn. I FSK 989/06

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Adam Bącal Sędziowie Sędzia NSA Maria Dożynkiewicz Sędzia NSA Ryszard Pęk ( spr. ) Protokolant Piotr Dębkowski po rozpoznaniu w dniu 27 czerwca 2007 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 25 kwietnia 2006 r., sygn. akt I SA/Łd 12/06 w sprawie ze skargi Z. C. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia [...], nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za październik 2000 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Łodzi; 2) zasądza od Z. C. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi kwotę 700 zł (słownie: siedemset złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi uchylił decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia [...], utrzymującą w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w Ł. z dnia [...] w sprawie określenia Z. C. - zwanej dalej: skarżącą, zobowiązanie w podatku od towarów i usług za październik 2000 r.

W uzasadnieniu wyroku Sąd przedstawił następujące okoliczności faktyczne

i prawne sprawy.

W wyniku przeprowadzonego postępowania podatkowego ustalono między innymi, że w rozliczeniu za październik 2000 r. skarżąca obniżyła podatek należny o podatek naliczony wynikający z faktury wystawionej przez firmę S. D. P. Wystawca faktury - jak dalej ustalono - nie tylko nie uwzględnił wynikającego z tej faktury podatku w deklaracji, ale także nie posiadał kopii faktury. Powyższe ustalenia wynikały między innymi z ostatecznej decyzji z dnia [...], w której określono D. P. zobowiązania podatkowe za okres wrzesień 1999 r. - październik 2001 r. oraz z prawomocnego wyroku z dnia 9 stycznia 2004 r., skazującego D. P. za przestępstwo z art. 54 § 1 kodeksu karnego skarbowego. Według organów podatkowych obu instancji odliczenie przez skarżącą podatku naliczonego wynikającego ze spornej faktury było niezasadne. Dyrektor Izby Skarbowej wskazał, że podstawę prawną rozstrzygnięcia stanowił § 50 ust. 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 1999 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. nr 109, poz. 1245 ze zm. - dalej zwane rozporządzeniem z 1999 r.), zgodnie z którym oryginał faktury nie potwierdzony kopią u wystawcy nie mógł stanowić podstawy odliczenia podatku naliczonego wynikającego z tej faktury. Dyrektor Izby Skarbowej nie zgodził się z zawartym w odwołaniu zarzutem, że decyzja wydana przez organ I instancji została wydana na podstawie niekonstytucyjnej normy prawnej i podkreślił, że w wyroku z dnia 27 kwietnia 2004 r. (K 24 /03) Trybunał Konstytucyjny uznał za niezgodny z Konstytucją § 48 ust. 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Zaznaczył, że mimo tego, że treść obu przepisów była zbieżna, to wyrok ten nie mógł stanowić podstawy do uznania niekonstytucyjności § 50 ust. 4 pkt 2 rozporządzenia z 1999 r.