Wyrok NSA z dnia 23 sierpnia 2006 r., sygn. II FSK 1134/05

I. Skoro w skardze kasacyjnej nie podniesiono zarzutu naruszenia przepisów postępowania to oznacza to, że strona w istocie nie kwestionuje ustaleń faktycznych sprawy oraz że Naczelny Sąd Administracyjny zgodnie z art. 183 par.1 p.p.s.a. jest związany przyjętymi przez Sąd pierwszej instancji ustaleniami faktycznymi. Jest tak także dlatego, że błędne ustalenia faktyczne są związane zazwyczaj z naruszeniem przepisów postępowania sądowoadministracyjnego, jak i zaakceptowanymi przez Sąd naruszeniami przepisów postępowania popełnionymi przez organy podatkowe, a po drugie dlatego, że nie można zwalczać ustaleń faktycznych zarzutami naruszenia przepisów prawa materialnego.
II. Sąd pierwszej instancji, trafnie przyjął, dokonując wykładni art. 903 kc, iż świadczenie okresowe polega na stałym dawaniu przez czas trwania stosunku prawnego pewnej ilości pieniędzy lub innych rzeczy zamiennych w określonych regularnych odstępach czasu, jednak nie składających się na pewną z góry co do wielkości określoną całość.

Wyrokiem z dnia 25 maja 2005 r. I SA/Lu 110/05 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie oddalił skargę Haliny Ż. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Lublinie z dnia 15 grudnia 2004 r., nr PD.2-4117-32/04 w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 1998 r. W ustaleniach faktycznych Sąd przyjął, że decyzją Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Lublinie z dnia 10 stycznia 2004 r. określono podatniczce podatek dochodowy od osób fizycznych za 1998 r. na kwotę 70.584,60 zł, albowiem organ ten zakwestionował dopuszczalność odliczenia od dochodu wydatków z umów rent w kwocie 144.000 zł.W odwołaniu od decyzji podatniczka zarzuciła, iż została ona wydana z naruszeniem art. 26 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. Nr 90, poz. 416 z późn. zm.) - zwanej dalej updof oraz art. 2 i 7 Konstytucji RP. Zarzuciła, iż stanowisko organu pierwszej instancji kwestionujące okresowość świadczeń wynikających z umów renty jest bezpodstawne, gdyż nie ma znaczenia to, że płatne były one raz w roku, skoro każda zmiana (aneks) umowy o jej przedłużeniu dotyczy tego samego stosunku prawnego.