Wyrok NSA z dnia 21 grudnia 2006 r., sygn. I FSK 374/06

1. Wyznaczenie przez ustawodawcę ram czasowych do dokonania określonych czynności w toku postępowania poprzez wskazanie w ustawie terminów, których wyekspirowanie powoduje bezskuteczność czynności ma na celu usunięcie stanu niepewności w stosunkach procesowych (co do dalszego biegu czy też zakończenia postępowania). Realizując ten cel ustawodawca przewidział jednocześnie instytucję procesową, mającą na celu ochronę strony czy uczestnika postępowania przed negatywnymi skutkami uchybienia terminu do dokonania czynności procesowej.
2. Zgodnie z art. 162 § 1 Ordynacji podatkowej termin do dokonania tej czynności może być zainteresowanemu na jego wniosek przywrócony, jeżeli uprawdopodobni, że uchybienie nastąpiło bez jego winy. Przepis ten nie uzależnia uprawnienia do przywrócenia terminu od stopnia zawinienia. To zaś oznacza, iż każdy, nawet najlżejszy stopień zawinienia w uchybieniu terminu wyłącza możliwość zastosowania tej instytucji.
3. Uniknięcie negatywnych skutków dokonania czynności postępowania po upływie ustawowego terminu zakreślonego do jej wykonania wymaga więc uprawdopodobnienia nie tylko braku winy umyślnej. Dokonana przez Wojewódzki Sąd Administracyjny i organy podatkowe w tej sprawie wykładnia art. 162 § 1 Ordynacji podatkowej jest zatem prawidłowa. Wykluczenie winy w uchybieniu terminu wymaga bowiem wykazania, iż mimo dołożenia wszelkich możliwych w danych warunkach starań, strona nie mogła przezwyciężyć przeszkody, uniemożliwiającej jej dokonanie czynności postępowania w terminie ustawowym.

Wyrokiem z dnia 3 listopada 2005 roku sygn. akt SA/Sz 349/05 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie oddalił skargę Urszuli M na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w Szczecinie z dnia 19 kwietnia 2005 roku Nr ZPP-4407-02-1/05 w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia wniosku o wznowienie postępowania zakończonego decyzją ostateczną określającą jej zobowiązanie w podatku od towarów i usług za grudzień 2000 r.