Wyrok NSA z dnia 26 września 2006 r., sygn. II FSK 661/06

1. Zgodnie z treścią objętego zarzutem skargi kasacyjnej przepisu art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a., sąd uwzględniając skargę na decyzję lub postanowienie uchyla je w całości albo w części, jeżeli stwierdzi naruszenie przepisów postępowania (inne niż dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego - art. 145 § 1 pkt 1 lit. b oraz stwierdzenia nieważności - art. 145 § 1 pkt 2) w takim stopniu, iż mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Przepis ten zatem normuje powinność wydania oraz treść rozstrzygnięcia sądu administracyjnego pierwszej instancji w przypadku stwierdzenia naruszenia przepisów postępowania. Naruszenie przepisów postępowania może polegać w szczególności na nie dopełnieniu wynikających z tych przepisów obowiązków organu, uniemożliwieniu stronie skorzystania z przysługujących jej uprawnień procesowych albo błędnej wykładni tych przepisów.2. Przez możliwość istotnego wpływania na wynik sprawy należy rozumieć prawdopodobieństwo oddziaływania naruszeń prawa procesowego na treść decyzji lub postanowienia, a więc ukształtowania w nich stosunku administracyjnoprawnego, materialnego i procesowego. Sąd uchylając z tych powodów decyzję lub postanowienie musi wykazać, że gdyby nie było stwierdzonego w postępowaniu sądowym naruszenia przepisów postępowania, to rozstrzygnięcie sprawy najprawdopodobniej mogłoby być inne.3. Trafnie Sąd w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku odwołując się do treści przepisu art. 59 § 1 u.p.e.a. wyjaśnił, iż umorzenie postępowania egzekucyjnego jest konsekwencją stwierdzenia, że postępowanie to nie może być prowadzone i że przyczyny niedopuszczalności egzekucji mają trwały, a nie przejściowy charakter. Przyczyny umorzenia postępowania egzekucyjnego zostały enumeratywnie wymienione wart. 59 § 1 pkt 1-10 u.p.e.a.4. Oznacza to, iż z tych samych przyczyn nie mogło dojść do umorzenia postępowania egzekucyjnego prowadzonego na podstawie tych samych tytułów wykonawczych z podaniem jedynie innej podstawy prawnej. Nie można ponadto zgodzić się z twierdzeniem autora skargi kasacyjnej, iż w sprawie wystąpiły inne przypadki wskazane w art. 59 § 1 pkt 10 u.p.e.a. nakazujące umorzenie postępowania egzekucyjnego. Twierdzenie to oparte zostało o tezę, że niezaspokojony, w toku postępowania upadłościowego, wierzyciel nie ma podstawy prawnej do dochodzenia wierzytelności w przypadku ukończenia postępowania upadłościowego poza wierzytelnościami wymienionymi w wyciągu z listy wierzytelności (niezaspokojonych w toku postępowania upadłościowego) - art. 217 i art. 170 prawa upadłościowego. Z mających zastosowanie w sprawie przepisów art. 59 § 1 pkt 10 u.p.e.a. w związku z art. 63 § 1 prawa upadłościowego (obowiązującego w dacie wszczęcia postępowania upadłościowego) wynika obowiązek umorzenia z mocy prawa postępowania egzekucyjnego po uprawomocnieniu się postanowienia o upadłości.