Wyrok NSA z dnia 19 kwietnia 2006 r., sygn. I FSK 805/05

Naczelny Sąd Administracyjny jest związany podstawami skargi kasacyjnej, bowiem w myśl art. 183 § 1 ww. ustawy rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, biorąc z urzędu pod uwagę jedynie nieważność postępowania. Związanie NSA podstawami skargi kasacyjnej wymaga prawidłowego ich określenia w samej skardze. Oznacza to konieczność powołania konkretnych przepisów prawa, którym uchybił sąd, uzasadnienia zarzutu ich naruszenia, a w razie zgłoszenia zarzutu naruszenia prawa procesowego wykazania dodatkowo, że to uchybienie mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Skarga kasacyjna nieodpowiadająca tym wymaganiom uniemożliwia sądowi ocenę jej zasadności.

Wyrokiem z dnia 6 kwietnia 2005 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie uchylił decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Szczecinie z dnia 2 lipca 2004 r. oraz poprzedzającą ją decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w Gryfinie z dnia 2 kwietnia 2004 r., odmawiającą Dariuszowi S stwierdzenia nadpłaty w podatku od towarów i usług za listopad 1998 r. w wysokości 5.857,41 złotych oraz umarzającą postępowanie podatkowe w tym podatku za listopad 1998 r.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia Sąd wskazał, że podatnik prowadził działalność gospodarczą w zakresie handlu artykułami przemysłowymi pod nazwą K PHU. W deklaracji podatkowej dla podatku od towarów i usług VAT-7 za listopad 1998 r. wykazał m.in. kwotę podatku podlegającego wpłacie do urzędu skarbowego w wysokości 18.387,00 złotych i wpłaty tej dokonał. Następnie wnioskiem dnia 28.11.2003 roku zwrócił się do organu podatkowego o stwierdzenie nadpłaty w podatku od towarów i usług za listopad 1998 r. w wysokości 5.857,41 złotych. Jako podstawę prawną żądana wskazał art. 72 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U Nr 137, poz. 926 ze zm.). W uzasadnieniu wniosku podatnik podał, iż w okresie od 6 lutego do 27 listopada 1998 r. dokonywał sprzedaży towarów na rzecz firmy K II PHU należącej do jego córki Beaty P . Sprzedaż ta była odnotowana w ewidencji prowadzonej dla podatku od towarów i usług oraz wykazana w deklaracjach podatkowych VAT-7 za poszczególne miesiące. Powiązany rodzinnie kontrahent podatnika firma K II PHU nie uregulowała zobowiązań z tytułu nabytego towaru, bowiem w dniu 5 marca 1999 r. córka podatnika - Beata P zmarła. Skarżący Dariusz S został kuratorem spadku po zmarłej i dokonywał rozliczeń wobec wierzycieli firmy K II PHU. Rozliczenia te polegały przede wszystkim na zwrocie nierozliczonych towarów do kontrahentów. W tym trybie zwrócone zostały także towary sprzedane przez skarżącego firmie jego córki. Otrzymane produkty podatnik sprzedawał ponownie w sieci swoich sklepów. Zwrot towarów nie został udokumentowany fakturą VAT - korekta, nie było więc możliwości dokonania obniżenia podatku należnego o podatek naliczony. Sprzedaż ta natomiast była jeszcze raz ewidencjonowana w ewidencjach prowadzonych dla podatku od towarów i usług oraz wykazania w deklaracjach podatkowych VAT-7.