Wyrok NSA z dnia 21 lutego 2006 r., sygn. II FSK 374/05

Argumentacja przytoczona przez stronę dla uzasadnienia wskazanej podstawy kasacyjnej nie pozostaje w żadnym związku z tą podstawą, dlatego też, skoro skarżący nie wskazał właściwych przepisów, które mógł ewentualnie naruszyć Sąd, akceptując zastosowaną metodę szacowania przychodu Naczelny Sąd Administracyjny nie może z urzędu uzupełniać podstawy kasacyjnej i rozważać sprawy w aspekcie innych niż wynika to ze skargi kasacyjnej przepisów ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 15 grudnia 2004 r. sygn. akt SA/Sz 1705/03 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie oddalił skargę Daniela J na decyzję Izby Skarbowej w Szczecinie z dnia 28 lipca 2003 r., którą utrzymano w mocy decyzję Urzędu Skarbowego w Świnoujściu z dnia 10 kwietnia 2003 r. w sprawie określenia wartości niezaewidencjonowanego przychodu za poszczególne miesiące roku podatkowego 2001 r. oraz wysokości zryczałtowanego podatku od przychodów ewidencjonowanych w kwotach (wymienionych w decyzji) będących zaległościami podatkowymi.

Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia powołano przepisy art. 2 ust. 1 pkt 1, art. 6 ust. 1, art. 15 ust. 1 i art. 17 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz.U. Nr 144, poz. 930 ze zm.).

Przytaczając stan faktyczny podano, że Daniel J w 2001 r. prowadził działalność gospodarczą w zakresie handlu detalicznego artykułami zoologicznymi w trzech punktach sprzedaży i był opodatkowany zryczałtowanym podatkiem dochodowym w wysokości 3% oraz podatkiem VAT.

W zeznaniu podatkowym PIT-28 podatnik wykazał przychód z prowadzonej działalności w wysokości 102.821,42 zł.

W toku kontroli podatkowej dokonano rozliczenia kosztu własnego sprzedaży w wysokości 125.796,06 zł i stwierdzono, w porównaniu do wykazanego przychodu, że marża handlowa jest ujemna i wynosi minus 18,26%, co wskazywało na to, że nie wszystkie przychody zostały zaewidencjonowane.