Wyrok NSA z dnia 16 lutego 2006 r., sygn. II FSK 370/05

1. W sprawie niniejszej, w zarzutach opisanych powyżej jako pierwszy i drugi, autor skargi kasacyjnej zarzuca Sądowi I instancji naruszenie przepisów art. 6, art. 7 i art. 8 Kodeksu postępowania administracyjnego. Zarzuty te są całkowicie i ewidentnie nieadekwatne do sprawy, a przez to błędne i nietrafne z tego podstawowego powodu, że sądy administracyjne nie stosuj ą przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego, w więc Sąd I instancji nie mógł ich naruszyć.
2. Powoływane przepisy art. 240 §1 i 2 Ordynacji podatkowej (pomimo określonego aspektu i kontekstu materialnoprawnego) są unormowaniami prawa procesowego, nie zaś materialnego prawa podatkowego, w stanie faktycznym sprawy, który nie został zakwestionowany adekwatnymi, prawidłowo sformułowanymi i przedstawionymi zarzutami kasacyjnymi, brak jest podstaw do uzasadnionej możliwości ich zastosowania.

Wyrokiem z dnia 18 sierpnia 2004 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie oddalił skargę Tadeusza W na decyzję Izby Skarbowej w Szczecinie z dnia 12 czerwca 2003 r., utrzymującą w mocy decyzję Drugiego Urzędu Skarbowego w Szczecinie z dnia 4 kwietnia 2003 r., odmawiającą, w wyniku wznowienia postępowania, uchylenia ostatecznej decyzji tego organu z dnia 13 czerwca 1989 r., którą pozbawiono Tadeusza W prawa do korzystania ze zwolnienia od podatków obrotowego i dochodowego w okresie od 1 stycznia 1986 r., do 16 kwietnia 1987 r.