Wyrok NSA z dnia 8 marca 2006 r., sygn. OSK 1773/04

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Leszek Włoskiewicz, Sędziowie NSA Janina Antosiewicz(spr.), Jan Paweł Tarno, Protokolant Edyta Pawlak, po rozpoznaniu w dniu 8 marca 2006 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Miasta B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 lutego 2004 r. sygn. akt IV SA 4470-4472/02 w sprawie ze skargi Z. K., J. E. K., A. O., Miasta B. oraz Parafii Rzymskokatolickiej p.w. Zmartwychwstania Pańskiego w B. na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] nr [...] w przedmiocie nieważności decyzji o przejęciu nieruchomości ziemskiej na rzecz Skarbu Państwa oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 12 lutego 2004 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, oddalił skargę Z. K., J. E. K., A. O., Miasta B. oraz Parafii Rzymskokatolickiej p.w. Zmartwychwstania Pańskiego w B., na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...], w przedmiocie nieważności decyzji o przejęciu nieruchomości ziemskiej, położonej w B. na rzecz Skarbu Państwa.

W uzasadnieniu wyroku Sąd powołał się na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z 26 września 2001 r. wydaną po uprzednim stwierdzeniu nieważności decyzji (wydanych w postępowaniu nadzorczym) wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 20 czerwca 2001 r., w której to decyzji organ naczelny:

1) na podstawie art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. w zw. z art. 158 § 1 stwierdził nieważność orzeczenia Ministra Rolnictwa z 4 kwietnia 1961 r. i utrzymanego orzeczenia Prezydium Rady Narodowej w B. z 3 lipca 1959 r. i 7 lipca 1959 r. przejmujących na cele reformy rolnej nieruchomość ziemską położoną w B. w dzielnicach: W., M. i A., stanowiącą własność R. W. o łącznej powierzchni 48,801 ha;

2) na podstawie art. 158 § 2 w zw. z art. 156 § 1 pkt 2 i § 2 k.p.a. stwierdził, że powołane wyżej orzeczenia zostały wydane z naruszeniem prawa w części odnoszącej się do nieruchomości o łącznej powierzchni 0,638 ha i w tej części nie stwierdził nieważności ze względu na zaistniałe nieodwracalne skutki prawne.