Wyrok NSA z dnia 15 lutego 2006 r., sygn. I OSK 468/05

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Jaśkowska, Sędziowie NSA Andrzej Jurkiewicz, Zbigniew Rausz (spr.), Protokolant Tomasz Zieliński, po rozpoznaniu w dniu 15 lutego 2006 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Gminy Miasta Zakopane od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 listopada 2004r. sygn. akt I SA 983/03 w sprawie ze skargi Gminy Miasta Zakopane na decyzję Krajowej Komisji Uwłaszczeniowej z dnia 20 marca 2003r. nr KKU-26/03/KP w przedmiocie komunalizacji nieruchomości oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 9 XI 2004 r. sygn. akt I SA 983/03 oddalił skargę Gminy Miasta Zakopane na decyzję Krajowej Komisji Uwłaszczeniowej z dnia 20 III 2003 r. nr KKU-26/03/KP w przedmiocie komunalizacji nieruchomości.

W uzasadnieniu wyroku Sąd podniósł, że Krajowa Komisja Uwłaszczeniowa decyzją z 20 III 2003 r. utrzymała w mocy decyzję Wojewody Małopolskiego z 16 XII 2002 r. w sprawie odmowy stwierdzenia nabycia z mocy prawa z dniem 27 V 1990 r. przez Gminę Miasta Zakopane prawa własności do zabudowanej nieruchomości położonej w jednostce ewidencyjnej Zakopane, obrębie nr 169 oznaczonej jako działka nr 1/1 o pow. 0,0957 ha, "ujęcie zbiorcze pod Kuźnicami", objętej księgą wieczystą KW 11025 opisanej w karcie ewidencyjnej nr 1000. Krajowa Komisja Uwłaszczeniowa podkreśliła, że decyzją z 20 III 1997 r. uchyliła poprzednią decyzję Wojewody Nowosądeckiego z 28 XI 1996 r. stwierdzającą nabycie z mocy prawa przedmiotowej nieruchomości przez Gminę Miasta Zakopane. Komisja uznała wówczas, że Wojewoda nie ustalił czy istniały podstawy do komunalizacji tej nieruchomości, czy należała ona w dniu 27 V 1990 r. do t.o.a.p. stopnia podstawowego (w znaczeniu władztwa administracyjnego), do kogo nieruchomość ta należała w znaczeniu cywilnoprawnym. Ustalenie bowiem, że nieruchomość należała do Tatrzańskiego Parku Narodowego (tzn. znajdowała się w zarządzie Parku) wyłączałoby jej komunalizację na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy z 10 V 1990 r. nawet bez potrzeby sięgania do art. 11 ust. 1 pkt 1 tej ustawy. Zgodnie bowiem z art. 5 ust. 1 komunalizacji z mocy prawa podlegają jedynie takie nieruchomości, które w dniu 27 V 1990 r. w znaczeniu władztwa administracyjnego należały do terenowego organu administracji państwowej stopnia podstawowego, w znaczeniu władztwa cywilnoprawnego - do przedsiębiorstwa państwowego, dla którego wspomniany organ był organem założycielskim, albo do zakładu lub innej jednostki organizacyjnej podporządkowanej Wojewodzie. Tatrzański Park Narodowy nie jest taką jednostką. Stosownie do art. 14 ust. 10 ustawy z 16 X 1991 r. o ochronie przyrody (Dz. U. Nr 114, poz. 492 z późn. zm.) nieruchomości stanowiące własność Skarbu Państwa położone w granicach parku narodowego, przechodzą w zarząd parku. Wojewoda nie rozważył nadto kwestii własności urządzeń służących do doprowadzania lub odprowadzania wody zgodnie z art. 49 k.c.