Wyrok NSA z dnia 14 września 2006 r., sygn. II OSK 1062/05

Wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy jest surogatem odwołania. Powoduje on obowiązek powtórnego rozpatrzenia sprawy przy odpowiednim stosowaniu przepisów dotyczących odwołania. Służy on bowiem w stosunku do rozstrzygnięć, od których nie przysługuje odwołanie. Jednak uregulowania zawarte w Kpa nakazują traktować go identycznie jak odwołanie lub zażalenie, będące zwyczajnymi środkami zaskarżania. Zwłaszcza uregulowanie tego środka zaskarżenia w rozdziale kodeksu zatytułowanym "Odwołania", a także fakt, iż środek ten w istocie ma wszystkie cechy odwołania poza dewolutywnością, umożliwia traktowanie wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy jak odpowiednika zwyczajnego środka zaskarżenia.

Za takim stanowiskiem przemawia także treść art. 52 par. 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./. Stosownie do tych przepisów skargę można wnieść do sądu administracyjnego po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie. Takie sformułowanie przepisu art. 52 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi stawia wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy na równi z takimi środkami zaskarżenia jak odwołanie i zażalenie.