Wyrok NSA z dnia 15 lutego 2006 r., sygn. II OSK 1034/05

W planie ochrony Mazurskiego Parku Krajobrazowego nie można było ustanawiać nieprzewidzianych przez ustawę zakazów, np. budownictwa letniskowego.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu 15 lutego 2006 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Rady Miejskiej w R.-N. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 24 listopada 2004 r. 2/IV SA 4545/03 w sprawie ze skargi Mazurskiego Parku Krajobrazowego na uchwałę Rady Miejskiej w R.-N. z dnia 18 września 2003 r. (...) w przedmiocie odrzucenia zarzutu do projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego - uchyla zaskarżony wyrok i oddala skargę.

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 24 listopada 2004 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie, po rozpoznaniu skargi Mazurskiego Parku Krajobrazowego w K., stwierdził nieważność uchwały Rady Miejskiej w R.-N. z dnia 18 września 2003 r. nr XIII/60/2003 r., w przedmiocie odrzucenia zarzutu do projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

W uzasadnieniu wyroku sąd stwierdził, co następuje:

Uchwałą z dnia 18 września 2004 r. Rada Miejska w R.-N., na podstawie art. 24 ust. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym, odrzuciła zarzut Mazurskiego Parku Krajobrazowego w K. Ustosunkowując się do zarzutu wskazała, że Plan Ochrony Mazurskiego Parku Krajobrazowego znacznie ogranicza rozwój miejscowości położonych w obrębie parku. Teren objęty zakwestionowanym postanowieniem planu "można uznać za położony w układzie osadniczym wsi W. Plan Ochrony Parku został opracowany kilkanaście lat temu. W tym czasie, w sferze gospodarczej i turystycznej zaszły daleko idące zmiany. Ustalenia dotyczące polityki osadniczej i miejscowości letniskowych ograniczają w zdecydowany sposób możliwość polepszenia egzystencji mieszkańców gminy.