Wyrok NSA z dnia 19 grudnia 2006 r., sygn. I FSK 319/06

Dla przyjęcia, że doszło do dokonania czynności prawnej dla pozoru nie wystarczy ustalenie, że jedna ze stron umowy nie miała zamiaru wywołania skutków prawnych, ale nie powiadomiła o tym drugiej strony.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Juliusz Antosik, Sędzia NSA Marek Zirk-Sadowski, Sędzia NSA Aleksandra Wrzesińska - Nowacka (sprawozdawca), Protokolant Dariusz Rosiak, po rozpoznaniu w dniu 19 grudnia 2006 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 9 listopada 2005 r. sygn. akt I SA/Wr 178/04 w sprawie ze skargi Marii Jolanty S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 23 grudnia 2003 r. (...) w przedmiocie podatku od towarów i usług za okres od stycznia 2000 r. do sierpnia 2000 r. oraz za październik 2000 r. i grudzień 2000 r. 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w W. na rzecz Marii Jolanty S. kwotę 600 zł /słownie: sześćset złotych/ tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 9 listopada 2005 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu uchylił decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z 23 grudnia 2003 r. (...) oraz poprzedzającą ją decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w W. z 23 września 2003 r., (...), określił, że decyzje te nie podlegają wykonaniu oraz zasądził na rzecz strony skarżącej - Marii Jolanty S. zwrot kosztów postępowania.

Z przedstawionego w uzasadnieniu wyroku stanu faktycznego sprawy wynika, że podatniczka - Maria Jolanta S. prowadziła w 1999 i 2000 działalność gospodarczą - Aptekę "J." w Ż. W toku czynności kontrolnych, przeprowadzonych przez Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w W. ustalono, że w styczniu i lipcu 2000 r. w kwocie podatku naliczonego uwzględniła ona podatek określony w fakturach wystawionych przez Romana G., prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą "P.". Kontrola skarbowa przeprowadzona w kontrahenta skarżącej wykazała, że jego działalność polegała na wystawianiu faktur dokumentujących fikcyjne czynności, pozwalających na wyłudzanie podatku VAT i zjawiska "sprzedaży kosztów". Badające działania Romana G. organy ścigania w prowadzonym postępowaniu dopuściły dowód z opinii biegłego sądowego na okoliczność m.in. problematyki publikacji reklam w czasopiśmie "Horyzonty Techniki". Z opinii tej wynika, że pismo to wydawane było jedynie w celu stworzenia wrażenia, że drukowane w nim reklamy rzeczywiście spełniają swoją funkcję. Miało ono bowiem niewielki nakład i zasięg terytorialny. Ponadto stwierdzono, iż zamówione w nim reklamy miały inny niż umówiony i wynikający z treści faktury format, niekiedy reklama nie ukazywała się mimo zapłaty, ceny reklam były niewspółmiernie wysokie, mimo niewielkiego nakładu dokonywano prawie 90 % zwrotów pisma. Biegły ocenił także grafikę i treść periodyków jako mało interesujące, zaś wyrażane w nich poglądy jako kolokwialne, a nawet niekiedy wulgarne. Dalej ustalono, że w 2000 r. Maria Jolanta S. wydała w ramach prowadzonej działalności na reklamę 20 000 zł i kwota ta stanowiła odpowiednio 64 i 62 % ogółu wydatków w miesiącach ich poniesienia i ponad 21 % ogółu rocznych wydatków. Zdecydowała się na kosztowną reklamę w mało znanym piśmie za namową nieznanych jej osób, rzekomo z uwagi na niską cenę, dokonała też przedpłaty faktury ze stycznia 2000 r. /z prawie miesięcznym wyprzedzeniem/, nie interesowała się wpływem reklamy na wyniki finansowe firmy ani danymi dotyczącymi pozycji pisma na rynku /nakładem, ilością zwrotów, zasięgiem/. W lipcu skarżąca zakupiła projekt graficzny reklamy prasowej oraz realizację komputerową tego projektu za kwotę 10 000 zł, nie emitując tej reklamy w żadnym piśmie. W ocenie organu kontroli skarbowej wskazane wyżej okoliczności świadczyły o pozorności transakcji dokonanych między podatniczką a Romanem G.. Tym samym stosownie do par. 50 ust. 4 pkt 5 lit. "c" rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 1999 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 109 poz. 1245 ze zm., powoływanego dalej jako rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 1999 r./ faktury dokumentujące te czynności nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego. W związku z zakwestionowaniem kwoty podatku naliczonego w dwóch miesiącach roku 2000 Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w W. decyzją z dnia 23 września 2003 r. określił Marii Jolancie S. zobowiązanie w podatku od towarów i usług za kolejne miesiące od stycznia do października 2000 r. oraz za grudzień 2000 r.