Wyrok NSA z dnia 7 grudnia 2006 r., sygn. I FSK 300/06

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Edmund Łój Sędziowie sędzia NSA Andrzej Grzelak (spr.) sędzia NSA Małgorzata Niezgódka-Medek Protokolant Iwona Wtulich po rozpoznaniu w dniu 7 grudnia 2006 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Małgorzaty W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 26 kwietnia 2005 r. sygn. akt I SA/Łd 478/04 w sprawie ze skargi Małgorzaty W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia 13 kwietnia 2004 r. (...) w przedmiocie podatku od towarów i usług za styczeń 2003r. 1) uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Łodzi, 2) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi na rzecz Małgorzaty W. kwotę 2.715 zł /dwa tysiące siedemset piętnaście złotych/ tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem oddalono skargę M. W. na oznaczoną w nim decyzję z tym uzasadnieniem, że nie zasługuje ona na uwzględnienie.

W motywach orzeczenia Sąd podzielił stanowisko organów podatkowych, zawarte w zaskarżonych decyzjach. Zwrócił przy tym uwagę na szczególny rygoryzm dotyczący uprawnienia podatnika do pomniejszenia kwot podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług. Ów rygoryzm spowodowany jest przyjęciem rozwiązania polegającego na samoobliczeniu podatku, co wymaga daleko posuniętego zaostrzenia wymogów wobec dokumentów stanowiących podstawę odliczenia podatku naliczonego. Konsekwencją tego rygoryzmu stało się ustalenie kategorii faktur nie dających prawa do odliczenia kwot wynikającego z nich podatku naliczonego. Z tych względów - w ocenie Sądu - niektóre faktury /od: R. G., firmy "P.", P. D., firmy "E."/, choć z różnych powodów, organ podatkowy prawidłowo zakwalifikował do tych, które nie mogą stanowić podstawy odliczenia. Trafność stanowiska organów podatkowych - jak wywodził Sąd - wynika i z tego, że przyjęcie przeciwnego poglądu w przypadku nieopłacenia podatku należnego przez zbywcę kłóciłoby się z sensem i istotą ustawy o podatku od towarów i usług. Konstrukcja tego podatku polega na tym, że sprzedawca wystawia fakturę i płaci do budżetu wykazany w niej podatek a nabywca uzyskuje tym samym prawo do potrącenia ze swego podatku jedynie kwoty zapłaconej przez sprzedawcę.