Wyrok NSA z dnia 8 grudnia 2006 r., sygn. II FSK 1298/05

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Bogusław Dauter (sprawozdawca), Sędziowie NSA Stefan Babiarz, Stanisław Bogucki, Protokolant Barbara Mróz, po rozpoznaniu w dniu 8 grudnia 2006 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w W Ośrodek Zamiejscowy w J. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 1 lutego 2005 r. sygn. akt I SA/Wr 1251/03 w sprawie ze skargi Kopalni Węgla Brunatnego "T." Spółki Akcyjnej z siedzibą w B. na decyzję Izby Skarbowej w W. Ośrodek Zamiejscowy w J. z dnia 31 marca 2003 r. (...) w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2001 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w W. na rzecz Kopalni Węgla Brunatnego "T." Spółki Akcyjnej z siedzibą w B. kwotę 5.400 /pięć tysięcy czterysta/ złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z dnia 1 lutego 2005 r., I SA/Wr 1251/03, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu uchylił zaskarżoną przez Kopalnię Węgla Brunatnego "T." S.A. w B. decyzję Izby Skarbowej w W. Ośrodek Zamiejscowy w J. z dnia 31 marca 2003 r., (...), w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2001 r.

2. Rozstrzygnięcie to zapadło w następującym stanie faktycznym: zaskarżoną decyzją Izba Skarbowa w W. uchyliła w całości decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w W. z dnia 20 grudnia 2002 r., (...), i określiła zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób prawnych za 2001 r. w kwocie 12.254.974 zł. Kontrolujący organ uznał, że bonifikata udzielona z tytułu przekroczenia planu dostaw węgla na rzecz Elektrowni "T." S.A. w B. /dalej: Elektrownia/ w 2001 r., winna wynieść kwotę 11.163.155,97 zł, a nie kwotę 23.160.701,97 zł oraz wyłączył z kosztów uzyskania przychodów określone wydatki na łączną kwotę 119.676,17 zł. Podstawą decyzji było ustalenie min., że ilość węgla dostarczonego do odbiorcy ustalona zostanie w oparciu o metodę T.K.E. zgodnie z PN-93/M-35500, zaś rozliczenie ilości dostarczonego - odebranego węgla nastąpi według ilości energii chemicznej, liczonej jako iloczyn uzgodnionej w załączniku nr 1 i 2 ilości i wartości opałowej lub w przypadku zainstalowania wag pomiarowych ilość węgla oraz parametry jakościowe związane z rozliczeniem dostaw węgla będą ustalane na podstawie wyników ważenia i dokonanych prób jakościowych dla węgla pobranego. Dodatkowo strony zawarły w dniu 27 kwietnia 2001 r. porozumienie, według którego w przypadku odbioru węgla powyżej ilości ustalonej w załączniku nr 2, skarżąca zobowiązała się do udzielenia Elektrowni bonifikaty w cenie sprzedaży. Uzgodniony przez strony plan dostaw węgla brunatnego na 2001 r. przewidywał dostawę węgla w ilości 92.481,8 tys. GJ /zrealizowany - 95.091,721 tys. GJ/ i został w dniu 14 stycznia 2002 r., a więc po zakończeniu roku i wbrew zapisom umowy z dnia 21 kwietnia 1995 r., skorygowany do 89.676,8 tys. GJ. Dopiero w związku z przekroczeniem planu dostaw skarżąca w dniu 18 stycznia 2002 r. zawarła kolejne porozumienie, w którym przyznała Elektrowni bonifikatę w cenie sprzedaży na kwotę netto 23.160.701,60 zł i podatek VAT 5.095.354,43 zł, przyjmując za podstawę skorygowany plan dostaw. Kontrolujący organ uznając, że rabat /upust cenowy/ może być udzielony w momencie sprzedaży lub po dokonaniu sprzedaży /pod warunkiem zawieszającym/, przyjął za moment udzielenia rabatu spełnienie warunku zawieszającego. Izba Skarbowa stwierdziła, że skorygowanie planu dostaw 2001 r. dokonane nawet za zgodą strony po upływie roku, to jest w momencie, kiedy znane było faktyczne ilościowe wykonanie dostaw jest niezgodne z umową wieloletnią określającą termin korekty dostaw rocznych i miało na celu obejście przepisów podatkowych i zmniejszenie wysokości podatku dochodowego. Jednocześnie Izba Skarbowa uznała, że zmniejszenie o 2.805 tys. GJ planowanych dostaw węgla w 2001 r. dokonane niezgodnie z umową wieloletnią nie może stanowić podstawy do zmniejszenia przychodów w 2002 r., ponieważ nie można uznać, iż spełnienie warunku dokonało się w 2002 r. Spełnienie warunku do udzielenia bonifikaty w cenie dokonało się w momencie, gdy rzeczywiście ilościowe dostawy za poszczególne okresy rozliczeniowe 2001 r. przekroczyły planowane ilościowe dostawy określone w załączniku nr 2 z listopada 2000 r. Inną kwestią jest moment naliczenia bonifikaty. Organ odwoławczy uznał wydatek związany z usługami przewozowymi za koszt uzyskania przychodów.