Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Wyrok NSA z dnia 3 lutego 2006 r., sygn. II FSK 267/05

 

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Antoni Hanusz, Sędziowie NSA Włodzimierz Kubiak, Teresa Porczyńska (spr.), Protokolant Iga Szymańska - Wnęk, po rozpoznaniu w dniu 3 lutego 2006r. na rozprawie w Wydziale II Izby Finansowej ze skargi kasacyjnej Benedykta S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 listopada 2004r. sygn. akt III SA/Wa 335/04 w sprawie ze skargi Benedykta S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 19 grudnia 2003 r. (...) w przedmiocie podatku dochodowym od osób fizycznych za 1997 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Benedykta S. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w W. kwotę 2.400 (dwa tysiące czterysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 29 listopada 2004 r., III SA/Wa 335/04 oddalił skargę Benedykta S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 19 grudnia 2003 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 1997 rok.

Jak wynika z treści uzasadnienia sądu I instancji, Naczelnik (...) Urzędu Skarbowego W.-Ś. decyzją z dnia 10 października 2003 r., na podstawie przepisu art. 45 ust. 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./, określił wysokość zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za rok 1997. Po rozpatrzeniu odwołania Benedykta S., Dyrektor Izby Skarbowej w W., decyzją z dnia 19 grudnia 2003 r., utrzymał w mocy rozstrzygnięcie organu I instancji. W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy wyjaśnił, że zgodnie z treścią art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w stanie prawnym z 1996 roku, odliczeniu od dochodu podlegały wydatki poniesione w roku podatkowym na budowę własnego budynku mieszkalnego wielorodzinnego z przeznaczeniem znajdujących się w nim lokali mieszkalnych na wynajem oraz wydatków na zakup działki pod budowę tego budynku. Mimo, iż w treści tego przepisu nie została określona liczba lokali mieszkalnych przeznaczonych na wynajem, to ustawodawca stanowi wyraźnie, że ulga przysługuje na budowę budynku wielorodzinnego. Pojęcie budynku wielorodzinnego zostało, w ocenie organu, zdefiniowane w par. 3 pkt 3 rozporządzenia Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 14 grudnia 1994 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie /Dz.U. 1995 nr 10 poz. 46 ze zm./. Przepis ten stanowi, iż budynkiem wielorodzinnym jest budynek mieszkalny zawierający więcej niż cztery lokale mieszkalne. Zgodnie z ustawą z dnia 21 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych /Dz.U. nr 105 poz. 509/, samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku, izba lub zespół izb przeznaczonych na pobyt stały ludzi, który wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służy zaspokojeniu ich potrzeb mieszkaniowych. W analizowanym stanie faktycznym sprawy, Benedykt S. zrealizował, w ocenie organów podatkowych, budynek mieszkalny zawierający cztery mieszkania, jednopiętrowy, całkowicie podpiwniczony z poddaszem użytkowym i wbudowanym garażem /decyzja o pozwoleniu na budowę z dnia 23 grudnia 1996 r./. Organ odwoławczy podniósł także, że według decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu /decyzja z dnia 2 grudnia 2003 r./ działka, na której realizowana miała być inwestycja, znajduje się na terenie przeznaczonym pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00