Wyrok NSA z dnia 23 maja 2006 r., sygn. FSK 2188/04

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jan Zając, Sędziowie NSA Piotr Kiss (sprawozdawca), Janusz Zubrzycki, Protokolant Ewa Głowacka, po rozpoznaniu w dniu 23 maja 2006 r. na rozprawie w Wydziale I Izby Finansowej skargi kasacyjnej "N." Spółka z o.o. w O. /obecna nazwa: "N.-Z." Spółka z o.o. w O./ od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 23 czerwca 2004 r. sygn. akt I SA/Wr 2758/02 w sprawie ze skargi "N." Spółka z o.o. w O. na decyzję Izby Skarbowej w O. z dnia 31 lipca 2002 r. (...) w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za wskazane miesiące 1994 r. 1. oddala skargę kasacyjną 2. zasądza od "N.-Z." Spółka z o.o. w O. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w O. kwotę 1.600 /jeden tysiąc sześćset/ złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

FSK 2188/04

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 23 czerwca 2004 r. I SA/Wr 2758/02 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu oddalił skargę spółki z ograniczoną odpowiedzialnością "O." /późniejsza nazwa "N.-P.", a obecna nazwa "N.-Z."/ na decyzję Izby Skarbowej w O. z dnia 31 lipca 2002 r., którą uchylono w części decyzję (...) Urzędu Skarbowego w O. z dnia 7 maja 1999 r. w przedmiocie określenia dla spółki zobowiązania w podatku od towarów i usług za wskazane poszczególne miesiące 1994 r.

Ze złożonej przez spółkę w sierpniu 2002 r. skargi do sądu administracyjnego pierwszej instancji wynika, że decyzja odwoławczego organu podatkowego została zaskarżona jedynie w części określającej zobowiązanie podatkowe za styczeń 1994 r., a zaskarżonej decyzji strona zarzuciła wyłącznie rażące naruszenie przepisów art. 59 par. 1 pkt 3 i art. 70 par. 1 ustawy z dnia 29.08.1997 r. Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ wnosząc w zaskarżonej części o stwierdzenie nieważności decyzji Izby Skarbowej w O.

Zdaniem strony skarżącej przedmiotowa decyzja orzekła w przedmiocie zobowiązania podatkowego z tytułu podatku od towarów i usług za okres podatkowy, za który uległo ono z dniem 31 grudnia 1999 r. przedawnieniu, a więc zgodnie z powołanymi przepisami zobowiązanie wygasło i organ orzekający drugiej instancji winien uchylić zaskarżoną decyzję w całości i umorzyć postępowanie podatkowe jako bezprzedmiotowe.