Wyrok NSA z dnia 12 grudnia 2006 r., sygn. II FSK 69/06

Mienie zgromadzone przez podatników przed rokiem 1999, aby mogło stanowić źródło pokrycia wydatków poniesionych w roku następnym, w myśl art. 20 ust. 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./, musi mieć walor legalności. Oznacza to, że mienie to musi pochodzić wyłącznie z opodatkowanych przychodów, albo z przychodów zwolnionych z obowiązku podatkowego.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Antoni Hanusz, Sędziowie: NSA Jacek Brolik (sprawozdawca), del. NSA Krystyna Chustecka, Protokolant Janusz Bielski, po rozpoznaniu w dniu 12 grudnia 2006 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Witolda W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 5 lipca 2005 r., sygn. akt I SA/Go 25/05 w sprawie ze skargi Witolda W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Z. z dnia 23 grudnia 2003 r., (...) w przedmiocie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych za 1999 r. od dochodów z nieujawnionych źródeł przychodu 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Witolda W. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w Z. kwotę 2.800 /dwa tysiące osiemset/ złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 5 lipca 2005 r., I SA/Go 25/05 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim oddalił skargę Witolda W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Z. z dnia 23 grudnia 2003 r., w przedmiocie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych za 1999 r. od dochodów z nieujawnionych źródeł przychodu. Zaskarżoną do sądu administracyjnego decyzją utrzymano w mocy rozstrzygnięcie Urzędu Skarbowego w G. z dnia 28 lipca 2003 r. ustalające skarżącemu zryczałtowany podatek dochodowy od osób fizycznych za 1999 rok od dochodów z nieujawnionych źródeł przychodu. Organy podatkowe w rozpoznawanej sprawie ustaliły, że skarżący oraz jego żona, to jest Mariola W., ponieśli w 1999 roku znaczne wydatki, podczas gdy w zeznaniu podatkowym za ten rok zadeklarowane zostały dochody niewystarczające na ich pokrycie. Organy podatkowe na podstawie twierdzeń strony, ustalonych okoliczności sprawy oraz danych zawartych przez podatników w zeznaniu podatkowym za 1999 rok doszły bowiem do przekonania, że wydatki poniesione przez skarżącego w tym roku podatkowym nie mogły zostać sfinansowane środkami pochodzącymi od dochodów ze skupu marek NRD i ich wymiany na marki RFN, przy przeprowadzeniu operacji wymiany waluty, w oparciu o oszczędności zgromadzone przez małżonków z pracy w Niemczech w latach 1988-1991. Organy nie przyjęły też wyjaśnień strony o "dodatkowym zysku" z zaniżania obrotów kantoru wymiany walut. Jako podstawę prawną rozstrzygnięć podano art. 21 par. 1 pkt 2, art. 47 par. 1, art. 207 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, dalej Ordynacja podatkowa oraz art. 10 ust. 1 pkt 9, art. 20 ust. 1 i 3, art. 30 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./, zwanej dalej ustawą podatkową.