Wyrok NSA z dnia 18 października 2006 r., sygn. II FSK 1353/05

1. Taka wykładnia art. 203 Kh rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 27 czerwca 1934 r. Kodeks handlowy /Dz.U. nr 57 poz. 502 ze zm./, iż w sytuacji, gdy przy zawarciu umowy między spółką z o.o. a członkiem zarządu, będącym jednocześnie jej jedynym wspólnikiem, spółkę reprezentuje pełnomocnik ustanowiony uchwałą tegoż wspólnika jest umową zawartą z "samym sobą" i narusza ten przepis, nie znajduje potwierdzenia w jego literalnym brzmieniu. Z literalnego brzmienia przepisu wynika bowiem, że ustanowiony przez wspólnika działającego jako zgromadzenie wspólników pełnomocnik nie reprezentuje tego wspólnika a spółkę. Wobec tego nie wchodzi tu w grę sytuacja, że pełnomocnik reprezentuje tę samą osobę fizyczną, a zatem, że w istocie dochodzi do zawarcia umowy z "samym sobą".

2. Z normy wyrażonej w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 2000 nr 54 poz. 654 ze zm./ wynika, iż dla pojęcia kosztów uzyskania przychodów istotne znaczenie mają zdarzenia faktycznie, a nie prawne, przy czym prawidłowe ustalenie tych kosztów nie może nastąpić z pominięciem unormowań zawartych w art. 16 powołanej ustawy.

3. Art. 24b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ wprowadzał klauzulę generalną, która odnosiła się wyłącznie do stosunku prawnopodatkowego. Nie dotyczył zatem oceny czynności cywilnoprawnych z punktu widzenia ich zgodności z bezwzględnie obowiązującymi normami prawa cywilnego. Stanowił szczególną regulację pozwalającą na pominięcie skutków podatkowych, ważnych na gruncie prawa cywilnoprawnego czynności /w szczególności umów zawieranych w ramach wynikającej z art. 353[1] Kc zasady swobody umów/ gdy celem tych czynności było wyłącznie osiągnięcie określonych skutków podatkowych. Niezastosowanie tych przepisów przez organy podatkowe nie stanowiło więc naruszenia art. 120 i art. 121 par. 1 Ordynacji podatkowej.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Stefan Babiarz, Sędziowie NSA Bogusław Dauter, Sędzia del. WSA Wiesława Pierechod (sprawozdawca), Protokolant Anna Dziewiż, po rozpoznaniu w dniu 18 października 2006 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej "T." spółka z o.o. w Ś. w likwidacji od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 19 kwietnia 2005 r. sygn. akt I SA/Wr 843/04 w sprawie ze skargi "T." spółka z o.o. w Ś. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 29 marca 2004 r. (...) w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2002 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i sprawę przekazuje do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu we Wrocławiu, 2) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w W. na rzecz "T." spółka z o.o. w Ś. w likwidacji kwotę 565 /słownie: pięćset sześćdziesiąt pięć/ złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego