Postanowienie NSA z dnia 23 października 2006 r., sygn. I FZ 239/06

Co do oszczędności, które wnioskodawca posiada, to biorąc pod uwagę wysokość należności sądowych w rozpoznawanej sprawie, rzeczywiście powinny w zupełności wystarczyć na ich pokrycie, bez zagrożenia wystąpienia przesłanek z art. art. 246 par. 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. 2002 nr 153 poz. 1270 ze zm./. Uwadze Sądu pierwszej instancji jednak uszło, iż skarżący wniosek o przyznanie prawa pomocy w tym zakresie złożył w co najmniej kilkunastu sprawach i to łączna suma ciążących na nim wpisów oraz opłat kancelaryjnych powinna stanowić punkt odniesienia.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia Ryszarda M. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 23 lutego 2006 r. I SA/Łd 610/05 w zakresie prawa pomocy w sprawie ze skargi Ryszarda M. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia 28 kwietnia 2005 r. (...) w przedmiocie odmowy uchylenia w całości decyzji organu I instancji w sprawie określenia zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za lipiec 1999 r. postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie i przekazać sprawę WSA w Łodzi do ponownego rozpoznania.