Postanowienie NSA z dnia 6 kwietnia 2006 r., sygn. I FSK 785/05

Przedstawione zagadnienie prawne, budzące poważne wątpliwości, sprowadza się w istocie do problemu zasad i dopuszczalnych granic interpretacji orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego stwierdzającego częściową niekonstytucyjność określonej normy ustawowej oraz wydanego w oparciu o niego Obwieszczenia Prezesa Trybunału Konstytucyjnego o częściowej utracie mocy obowiązującej wskazanych w nim przepisów, decydującego o zakresie utraty jej mocy obowiązującej. Zamyka się on zaś w pytaniu, czy orzeczenie takie oraz wydane na jego podstawie Obwieszczenie muszą być interpretowane ściśle z ich treścią, czy też dopuszczalne jest wywodzenie z nich wniosków co do niekonstytucyjności oraz nieobowiązywania spornej normy w szerszym zakresie, aniżeli to wynika z samej treści wyroku TK i Obwieszczenia Prezesa TK, jeżeli przemawiają za tym argumenty wynikające z wnioskowania prawniczego /np. argumentum a minori ad maius/, odnoszące się jednak nie do normy, której konstytucyjność jest przedmiotem oceny TK, lecz orzeczenia Trybunału /Obwieszczenia Prezesa Trybunału/.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu 6 kwietnia 2006 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Ministra Finansów od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 31 maja 2005 r. III SA/Wa 4/05 w sprawie ze skarg Lecha Z. - P.H. "A." na decyzje Ministra Finansów z dnia 21 września 2004 r. (...) w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji w podatku od towarów i usług za czerwiec i lipiec 1997 r. postanawia:1. Na podstawie art. 187 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ przedstawić do rozstrzygnięcia składowi siedmiu sędziów NSA wyłaniające się na tle rozpatrywanej sprawy następujące zagadnienie prawne budzące poważne wątpliwości:

Czy w świetle wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 29 kwietnia 1998 r., K 17/97 /OTK 1998 nr 3 poz. 30/ przepis art. 27 ust. 6 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ utracił moc obowiązującą również w zakresie, w jakim dopuszcza stosowanie wobec tej samej osoby, za ten sam czyn sankcji administracyjnej określonej przez powołaną ustawę jako "dodatkowe zobowiązanie podatkowe" i odpowiedzialność za przestępstwo skarbowe?