Wyrok NSA z dnia 23 marca 2006 r., sygn. II FSK 1061/05

Skoro art. 5a ustawy z dnia 21 czerwca 1996 r. o urzędach i izbach skarbowych /Dz.U. nr 106 poz. 489 ze zm./ dotyczy wyłącznie podatników, o których mowa w art. 5 ust. 9b tej ustawy, to decydująca jest chwila wejścia w życie ostatnio wymienionego przepisu. Przepis ten określa bowiem kryteria zmiany właściwości urzędu skarbowego, a jego wejście w życie nastąpiło dnia 1 stycznia 2004 r. Innymi słowy, dopiero dnia 1 stycznia 2004 r. obowiązywać zaczęło /m.in./ prawnie istotne kryterium osiągnięcia przychodu netto o równowartości co najmniej 5 mln euro w ostatnim roku podatkowym. Jeżeli zaś termin "ostatni rok podatkowy" zawarty jest w przepisie który wszedł w życie dnia 1 stycznia 2004 r., to ostatnim rokiem podatkowym może być tylko rok 2003.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu 23 marca 2006 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 maja 2005 r., III SA/Wa 2307/04 w sprawie ze skargi Spółki z o.o. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 6 października 2004 r. w przedmiocie umorzenia postępowania dotyczącego umorzenia zaległości w podatku dochodowym od osób fizycznych - oddala skargę kasacyjną; (...).

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 13 maja 2005 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w sprawie III SA/Wa 2307/04, stwierdził nieważność zaskarżonej przez sp. z o.o. decyzji Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 6 października 2004 r. oraz poprzedzającej ją decyzji Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego z dnia 22 marca 2004 r. w przedmiocie umorzenia postępowania dotyczącego umorzenia zaległości w podatku dochodowym od osób fizycznych.

W uzasadnieniu do tego wyroku w pierwszej kolejności wskazano, że uznanymi za nieważne decyzjami organów podatkowych umorzono postępowanie w sprawie umorzenia zaległości podatkowych z tytułu zaliczek na podatek dochodowym od osób fizycznych z powodu jego bezprzedmiotowości. Organy podatkowe wyjaśniły bowiem, że takiego umorzenia domagała się skarżąca spółka - osoba prawna będąca płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, co oznaczało, że nie posiadała ona do tego legitymacji prawnej, gdyż na podstawie art. 67 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm. zwana dalej "Ordynacja podatkowa"/, stosowny wniosek mógł złożyć tylko podatnik, a nie płatnik wymienionego podatku.