Wyrok NSA z dnia 17 stycznia 2006 r., sygn. I FSK 508/05

Postępowanie dowodowe przed sądem administracyjnym i w konsekwencji dokonywanie przez ten sąd ustaleń faktycznych jest dopuszczalne w zakresie uzasadnionym celami postępowania administracyjnego i powinno umożliwiać sądowi dokonywanie ustaleń, które będą stanowiły podstawę oceny zgodności z prawem zaskarżonej decyzji.

Oznacza to, że sąd w istocie nie może dokonywać ustaleń, które mogłyby służyć merytorycznemu rozstrzygnięciu sprawy załatwionej zaskarżoną decyzją. Jeżeli zachodzi potrzeba dokonania ustaleń, które mają służyć merytorycznemu rozstrzygnięciu, sąd powinien uchylić zaskarżoną decyzję i wskazać organowi zakres postępowania dowodowego, które organ ten powinien uzupełnić.

Artykuł 106 par. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ nie służy do zwalczania ustaleń faktycznych, z którymi strona się nie zgadza.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu 17 stycznia 2006 r. na rozprawie w Wydziale I Izby Finansowej skargi kasacyjnej M. Spółki z o.o. w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 11 lutego 2005 r. I SA/Wr 1144/03 w sprawie ze skargi M. Spółki z o.o. w W. na decyzję Izby Skarbowej w W. z dnia 31 marca 2003 r. w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku od towarów i usług za miesiąc styczeń 2001 r. - oddala skargę kasacyjną; (...).

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 11 lutego 2005 r., I SA/Wr 1144/03, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu oddalił skargę Spółki M. Spółki z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Izby Skarbowej w W. z dnia 31 marca 2003 r. w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku od towarów i usług za styczeń 2001 r.

Z akt sprawy wynika, że zaskarżoną decyzją Izba Skarbowa utrzymała w mocy orzeczenie Urzędu Skarbowego w W. określające Skarżącej kwotę zobowiązania w podatku od towarów i usług oraz kwotę dodatkowego zobowiązania. Kontrola wykazała, że Spółka dokonała odliczenia podatku naliczonego w oparciu o fakturę dokumentującą sprzedaż drogi, zawyżając tym samym kwotę podatku naliczonego. Rozporządzeniem Ministra Gospodarki z dnia 2 grudnia 1997 r. w sprawie ustalenia planu rozwoju (...) Specjalnej Strefy Ekonomicznej "I.-P." /Dz.U. nr 153 poz. 1004/ ustalono plan rozwoju strefy przewidujący między innymi realizację dwóch dróg. W granicach ww. strefy zdecydowała się prowadzić działalność Spółka "M.". W zezwoleniu udzielonym Skarżącej w dniu 19 maja 1999 r. przez komisję przetargową zawarto między innymi zapis dotyczący zadeklarowania przez Spółkę kwoty 355.900 zł jako kosztu partycypacji w tworzeniu infrastruktury na terenie strefy. Skarżąca nie zawierała jakiejkolwiek innej umowy z firmą WSSE "I.-P." dotyczącej budowy drogi. Z treści faktury dokumentującej ww. zdarzenie wynika, iż nabyła ona drogę, protokół dokumentujący ww. sprzedaż stanowi zaś, iż przedmiotem przekazania były nakłady na cudzym gruncie - droga przy ul. J. wraz z chodnikiem na obszarze podstrefy WSSE "I.-P.", w uwagach zapisano, iż przekazane nakłady stanowią równowartość kwoty partycypacji przyjmującego w kosztach budowy infrastruktury technicznej na terenie WSSE. Z treści zgromadzonej w sprawie dokumentacji Izba Skarbowa wyprowadziła wniosek, iż zarządzający strefą ponosił nakłady inwestycyjne, które współfinansowała Skarżąca i inne podmioty prowadzące działalność na terenie strefy. Powołując się na treść art. 2 i art. 4 ustawy o podatku od towarów i usług organ podatkowy stwierdził, iż partycypacja w kosztach inwestycji nie podlega opodatkowaniu, bowiem nie mieści się w zakresie przedmiotowym ww. ustawy. Odmiennie jednak niż organ I instancji uznała Izba Skarbowa, iż nie znajdzie tu zastosowania art. 33 ww. ustawy oraz przepis par. 50 ust. 4 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 1999 r. w sprawie wykonania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, ale art. 19 ustawy, a skoro Spółka nie nabyła ani towaru, ani usługi to nie może odliczyć podatku naliczonego z ww. dokumentu.