Wyrok NSA z dnia 10 marca 2006 r., sygn. I FSK 705/05

Europejski Trybunał Sprawiedliwości, uznając że sądy krajowe mają nie tylko prawo, lecz i obowiązek stosowania dyrektywy, nie dopuszcza tego bezwarunkowo. Oznacza to, że w każdym odrębnym przypadku zadaniem sądu polskiego będzie, w razie stwierdzenia sprzeczności naszego ustawodawstwa z dyrektywą, dokonanie oceny, czy poszczególne postanowienia określonej dyrektywy są na tyle precyzyjne i bezwarunkowe, że nadają się do zastosowania w konkretnej sprawie. Nie zawsze zatem sprzeczność polskiego ustawodawstwa z normami zawartymi w dyrektywie prowadzić będzie do ich bezpośredniego zastosowania. Biorąc zaś pod uwagę fakt, że nie w każdym przypadku sąd państwa członkowskiego nie tylko ma obowiązek, lecz i prawo bezpośredniego stosowania przepisów dyrektywy, należy stwierdzić, że sąd ten nie ma podstaw do bezpośredniego stosowania dyrektyw w odniesieniu do stanów faktycznych podlegających - jak w niniejszej sprawie - prawu polskiemu obowiązującemu przed dniem przystąpienia Polski do Unii Europejskiej. W tym czasie bowiem Rzeczpospolita Polska nie była państwem członkowskim, a tym samym - nawet jeśli była zobowiązana do przeprowadzenia harmonizacji prawa jako państwo związane Układem Europejskim ustanawiającym stowarzyszenie z dnia 16 grudnia 1991 r. - to nie spoczywał na niej obowiązek implementacji poszczególnych dyrektyw w rozumieniu art. 189 /art. 249 ust. 3/ Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską - tekst polski /Dz.U. 2004 nr 90 poz. 864/2 ze zm./.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu 10 marca 2006 r. na rozprawie w Wydziale I Izby Finansowej skargi kasacyjnej Moniki G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 30 marca 2005 r. III SA/Wa 2484/04 w sprawie ze skargi Moniki G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 12 października 2004 r. (...) w przedmiocie podatku od towarów i usług - oddala skargę kasacyjną; (...).

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę Moniki G., dalej zwanej Skarżącą, na decyzję (...) z dnia 12 października 2004 r., w której Dyrektor Izby Skarbowej w W. utrzymał w mocy decyzję Urzędu Skarbowego W.-P. z dnia 22 września 1999 r., określającą jej zobowiązanie w podatku od towarów i usług oraz kwotę zaległości i odsetki za zwłokę za miesiące kwiecień, maj i październik 1998 roku.