Wyrok NSA z dnia 4 stycznia 2006 r., sygn. I FSK 372/05

Zarówno faktury fikcyjne, jak i fikcyjne korekty faktur winny być wyeliminowane z rozliczenia podatku od towarów i usług, gdyż nie odzwierciedlają rzeczywistych zdarzeń gospodarczych. Nieuwzględnienie tylko tych pierwszych implikuje stan, w którym stosunek publicznoprawny kształtowany jest przy pomocy dokumentów księgowych nieozdwierciedlających rzeczywistych zdarzeń gospodarczych.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu 4 stycznia 2006 r. na rozprawie w Wydziale I Izby Finansowej skargi kasacyjnej Syndyka Masy Upadłości Spółki z o.o. "O." w B.-B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 8 listopada 2004 r., I SA/Ka 2701-2726/03 w sprawie ze skargi Syndyka Masy Upadłości "O." Spółki z o.o. w B.-B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 20 października 2003 r. (...) w przedmiocie określenia wysokości podatku od towarów i usług oraz ustalenia dodatkowego zobowiązania w tym podatku - uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę WSA w Gliwicach do ponownego rozpoznania; (...).

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 8 listopada 2004 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oddalił skargę Syndyka masy upadłości "O." sp. z o.o. w B.-B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 20 października 2003 r. W przedmiocie określenia wysokości podatku od towarów i usług oraz ustalenia dodatkowego zobowiązania w tym podatku.

Sąd I instancji ustalił, że Dyrektor Izby Skarbowej w K. utrzymał w mocy 24 decyzje Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w K. określające za okresy od stycznia 2000 r. do grudnia 2001 r. zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług oraz ustalające za te okresy dodatkowe zobowiązanie podatkowe. Dwoma innymi decyzjami uchylono decyzje organu I instancji dotyczące listopada i grudnia 1999 r., dokonując korekty rozliczenia podatku, przy utrzymaniu w mocy wymiaru dodatkowego zobowiązania podatkowego. Podstawą rozstrzygnięcia organów podatkowych były ustalenia, z których wynikało, że Spółka dokonywała odliczenia podatku z faktur VAT dokumentujących transakcje, które w rzeczywistości nie zostały dokonane. Fikcyjny obrót towarami w ramach podmiotów gospodarczych powiązanych ze sobą rodzinnie i kapitałowo miał na celu zrównoważenie podatków, skutkujące jak najmniejszym obciążeniem podatkowym rodziny Gusta. Zdaniem organów, w przedmiotowej sprawie została wykorzystana instytucja polskiego prawa podatkowego do uzyskania znacznych korzyści majątkowych. Wystawiano bowiem faktury VAT dokumentujące czynności niedokonane, a z art. 19 ust. 1 i 2 oraz art. 32 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm.; dalej: ustawa o VAT/ oraz par. 54 ust. 4 pkt 5 lit. "c" rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 grudnia 1997 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym /Dz.U. nr 109 poz. 1245 ze zm.: dalej: rozporządzenie z dnia 15 grudnia 1997 r./ wynika, że wystawianie faktur jest zastrzeżone dla czynności sprzedaży, zaś w przypadku gdy wystawiono faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne stwierdzające czynności, które nie zostały dokonane faktury te i dokumenty celne nie stanowią podstawy do odliczenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego. Brak możliwości odliczenia lub zwrotu wynika również z rozporządzenia wykonawczego /do ustawy o VAT/ Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 1999 r. /dalej: rozporządzenie z dnia 22 grudnia 1999 r./ zgodnie z którym faktury potwierdzające czynności, do których mają zastosowanie przepisy art. 58 i art. 59 Kodeksu cywilnego nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego.