Wyrok NSA z dnia 14 grudnia 2005 r., sygn. II FSK 52/05

Nie jest w sprawie sporny fakt, iż doręczenie zawiadomienia o zastosowaniu środków egzekucyjnych w rozumieniu art. 32 § 2 i art. 67 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, nastąpiło w dniu 11 maja 1999 r. Oznacza to przerwanie biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego określonego w decyzji organu podatkowego pierwszej instancji z dnia 15.04.1999 r., a którego termin upłynął z dniem 31.12.2002 r. Okoliczność, iź Sąd uchylił decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 18.10.2000 r.- nie obalała domniemania prawidłowości decyzji organu pierwszej instancji w oparciu, o którą wystawiono tytuł wykonawczy co oznacza, że do czasu jej wzruszenia nie może być też kwestionowana legalność tego tytułu wykonawczego oraz podjętych w oparciu o niego środków egzekucyjnych. Natomiast uchylenie decyzji organu podatkowego pierwszej instancji, w sytuacji gdy umożliwia ona prowadzenie postępowania podatkowego i jego kontynuacji - nie wywołuje skutków materialnoprawnych jak w przypadku stwierdzenia nieważności decyzji, lecz tylko skutki procesowe. Są to skutki ex nunc, a więc powstałe dopiero od dnia jej uchylenia czyli od dnia 30.12. 2003 r. Oznacza to, że uchylenie decyzji podatkowej stanowiącej podstawę do wystawienia tytułu wykonawczego nie spowodowało pozbawienia podjętych zgodnie z prawem środków egzekucyjnych ich mocy prawnej, które zostały przez nie wywołane ani prawnej skuteczności przerwania biegu przedawnienia.

Wyrokiem z dnia 28 września 2004 r. I SA/Bd 312/04 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy oddalił skargę Bogdana D. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 30 kwietnia 2004 r. Nr PB2/4117-53/04 w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 1996 r. Z przyjętych przez Sąd ustaleń wynika, że decyzją z dnia 15 kwietnia 1999 r. Nr PG-2-823-20/1/99 Urząd Skarbowy w Bydgoszczy określił skarżącemu należny podatek dochodowy od osób fizycznych za 1996 r. w kwocie 465.436,70 zł, zaległość podatkową w wysokości 397.053,00 zł oraz należne odsetki za zwłokę w kwocie 374.790,80 zł. Stwierdzono bowiem, że prowadzone przez podatnika księgi rachunkowe były prowadzone wadliwie i nierzetelnie albowiem podatnik nie dokonał ich otwarcia, nie prowadził urządzeń księgowych w tym ewidencji środków trwałych, nie ewidencjonował sprzedaży na podstawie własnych faktur, dwukrotnie obciążał koszty uzyskania przychodów wydatkami na zakup art. medycznych oraz art. spożywczych przeznaczonych na własne potrzeby, a także wydatkami na zakup dwóch baraków kontenerowych, których nie stwierdzono w siedzibie firmy. W związku z powyższym po odrzuceniu ksiąg jako dowodu, ustalono podstawę opodatkowania przy uwzględnieniu marż zrealizowanych przez podatnika w poszczególnych punktach sprzedaży.W wyniku odwołania Izba Skarbowa w Bydgoszczy decyzją z dnia 18 października 2000 r. Nr PB-732-193/99 utrzymała powyższą decyzję w mocy.