Wyrok NSA z dnia 7 grudnia 2005 r., sygn. I FSK 293/05
Ust 1 i 2 art. 83 c ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych zawiera dwie odrębne sytuacje. Gdyby ustawodawca chciał inaczej zawarłby w ust 2 odesłanie do sytuacji uregulowanej w ust. 1, czego nie uczynił.
Wyrokiem z dnia 15 grudnia 2004 r., sygn. akt I SA/Gd 442/04 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku oddalił skargę Elżbiety M. -Zakład Pracy Chronionej w Straszynie na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Gdańsku z dnia 21 maja 2004 r., Nr PC/4407-197/04/06 w przedmiocie odmowy zwrotu wpłaconej kwoty podatku od towarów i usług za sierpień 2003 r.
Sąd ustalił, że zaskarżoną decyzją Dyrektor Izby Skarbowej w Gdańsku utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w Pruszczu Gdańskim z dnia 27 lutego 2004 r., Nr PP/4400/76-2/2004/TR, którą odmówiono dokonania całkowitego zwrotu wpłaconej kwoty podatku od towarów i usług wynikającej z deklaracji VAT-7 za sierpień 2003 r. w wysokości 64.980 zł.
Sąd zważył, że w części pierwszej skargi zawarto zarzut, iż zaskarżona decyzja wydana została bez podstawy prawnej, bo w dacie wydania tej decyzji przepis art. 14a ustawy o podatku VAT został już uchylony ustawą z dnia 20 grudnia 2002 r. o zmianie ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2003 r. Nr 7, poz. 79).
Sąd wskazał, że w sformułowaniu tego zarzutu brak jest konsekwencji skoro nie wymienia się decyzji pierwszoinstancyjnej, która również wydana została po dniu l stycznia 2004 r., a zatem winna być obarczona tą samą wadą co zaskarżona decyzja. Jeżeli stawia się taki zarzut, to nie można pominąć tego aspektu, że jest on (zarzut) w swej istocie działaniem na niekorzyść skarżącej. Skoro bowiem decyzje wydane zostały bez podstawy prawnej, to tym samym skarżącej - z tego powodu - nie przysługiwał zwrot podatku VAT, a zatem dalsze zarzuty skargi, w tym podniesione z ostrożności procesowej", uznać się powinno za bezprzedmiotowe w omawianych jak dotąd okolicznościach.