Wyrok NSA z dnia 12 października 2005 r., sygn. I FSK 155/05

W ramach zarzutu naruszenia prawa procesowego skutecznie można powoływać się tylko na naruszenie przepisów postępowania, regulujących postępowanie przed tym Sądem, czyli należało wskazać przepisy ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153 poz. 1270 ze zm.), którym Sąd ten miał uchybić akceptując fakt naruszenia przez podatkowy organ odwoławczy przepisów Ordynacji podatkowej.

Wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 21 lipca 2004 r., sygn. akt I SA/Ka 1129-1136/03, oddalono skargę Joanny S. na decyzje Izby Skarbowej w Katowicach Ośrodka Zamiejscowego w Częstochowie z dnia 22 kwietnia 2003 r. nr PPC-2-4408-1 /106 do 113/03/3 w przedmiocie określenia wysokości podatku od towarów i usług.

W uzasadnieniu tego wyroku Sąd stwierdził, że zaskarżonymi decyzjami Izba Skarbowa w Katowicach Ośrodek Zamiejscowy w Częstochowie, po rozpatrzeniu odwołania wniesionego przez pełnomocnika Joanny S., utrzymała w mocy decyzję Urzędu Skarbowego w Lublińcu z dnia 17 stycznia 2003 r. nr US-II-PP-4400/10 do 17/2003/KK w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego z tytułu podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące od stycznia do lipca 1999 r. oraz za wrzesień 1999 r. W podstawie prawnej rozstrzygnięć powołała art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.) oraz art. 19 ust. 1 i 2, art. 27 ust. 4 i 5 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.).

Przedstawiając stan faktyczny podała, iż w wyniku kontroli podatkowej ustalono, iż skarżąca nie posiada żadnej dokumentacji związanej z prowadzoną działalnością. W złożonych wyjaśnieniach pełnomocnik strony podał, iż dokumenty te były przechowywane w piwnicy i na skutek powodzi uległy zawilgoceniu. W efekcie tych zdarzeń dokumenty zostały zniszczone wyrzucone na wysypisko. W tej sytuacji organ pierwszej instancji powołując się na § 54 ust. 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 grudnia 1997 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 156, poz. 1024 ze zm.), wydał decyzje, w których określił kwotę zobowiązań z tytułu podatku od towarów i usług w wysokości odmiennej od zadeklarowanej przez podatnika, przy czym uznał kwotę podatku należnego wynikającą z deklaracji podatkowej, a kwotę podatku naliczonego ustalił na podstawie przedłożonych duplikatów faktur VAT oraz kserokopii.