Wyrok NSA z dnia 18 października 2005 r., sygn. II OSK 117/05

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Gliniecki, Sędziowie NSA Barbara Gorczycka-Muszyńska, Janina Kosowska (spr.), Protokolant Mariusz Szufnara, po rozpoznaniu w dniu 18 października 2005 r. skargi kasacyjnej H. R. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 14 października 2004 r. sygn. akt II SA/Lu 45/04 w sprawie ze skargi H. R. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania uprawnień kombatanckich 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Lublinie 2. zasądza na rzecz skarżącego od Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych kwotę 340 zł (trzysta czterdzieści złotych ) tytułem zwrotów kosztów postępowania kasacyjnego

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 14 października 2004 r., sygn. akt II SA/Lu 45/04, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie oddalił skargę H. R. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] w przedmiocie odmowy przyznania uprawnień kombatanckich.

W uzasadnieniu wyroku Sąd I instancji przedstawiając stan faktyczny rozpoznanej sprawy, wskazał, iż decyzją z dnia 10 października 2000 r. Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych umorzył postępowanie administracyjne w sprawie przyznania H. R. uprawnień kombatanckich z uwagi na złożenie wniosku o przyznanie uprawnień kombatanckich po upływie ustawowego terminu, określonego w art. 22 ust. 3 ustawy o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego. Po ponownym rozpatrzeniu sprawy, decyzją z dnia 18 marca 2001 r., Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych utrzymał w mocy własną decyzję z dnia 10 października 2000 r., podnosząc, iż w sprawie brak jest dowodów wskazujących na terminowe złożenie przez stronę przedmiotowego wniosku. Po rozpatrzeniu skargi H. R., Naczelny Sąd Administracyjny, wyrokiem z dnia 14 listopada 2002 r., sygn. akt II SA/Lu 881/01, uchylił zaskarżoną decyzję z dnia 18 marca 2001 r. Ponownie orzekając w tej sprawie, Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych, decyzją z dnia [...], uchylił własną decyzję z dnia 10 października 2000 r. o umorzeniu postępowania administracyjnego oraz odmówił przyznania H. R. uprawnień kombatanckich. W uzasadnieniu decyzji stwierdził, iż okoliczności związane z działalnością H. R. w organizowaniu na terenie G. oddziału Milicji Obywatelskiej (okoliczności potwierdzone oświadczeniami świadków L. G. i L. K.) oraz prowadzeniem podczas okupacji sabotażu w gniewkowskiej fabryce maszyn (co potwierdzali świadkowie B. J. oraz B. P.) nie uzasadniały przyznania wnioskodawcy uprawnień na podstawie wyżej wymienionej ustawy. Wskazał, iż nie można wykluczyć organizowania przez skarżącego sabotażu podczas okupacji, jednakże brak jest dowodów świadczących o pełnieniu przez niego służby w podziemnej formacji i organizacji w rozumieniu przepisu art. 1 ust. 2 pkt 3 powołanej ustawy. Organ argumentował, iż pełnienie służby w ruchu oporu było w zasadniczej postaci zorganizowaną formą walki w ramach oddziałów partyzanckich tworzonych na wzór wojskowy i stosujących dyscyplinę wojskową, a ponadto mogło się